Έκφραση έκθεση Γ΄Λυκείου. Κριτήριο αξιολόγησης. Η προσποίηση.

Σώμα και ψυχή συνυπάρχουν ενωμένα σε μία αδιάσπαστη σχέση διαλεκτικής σύνθεσης: το σώμα δεν είναι απλά σπίτι της ψυχής αλλά η υλική υπόστασή της ,και η ψυχή δεν είναι απλά φιλοξενούμενη του σώματος αλλά η πνευματική μορφή του.

Με άλλα λόγια το σώμα είναι για την ψυχή ό,τι και η γλώσσα για τη σκέψη.Η δυνατότητα και ο λόγος ύπαρξής της.Υπάρχει όμως μία ακόμη ομοιότητα στην αναλογία:Όπως η γλώσσα σαρκώνει τα νοήματα της σκέψης έτσι και το σώμα σαρκώνει τα αισθήματα της ψυχής.

Τα αισθήματα αυτά μένουν μετέωρα εάν δε διοχετευθούν στο σώμα και εάν δεν μετουσιωθούν σε στάσεις και εκφράσεις: Η χαρά σε γέλιο ,η λύπη  σε κλάμα,η συμπάθεια σε χαμόγελο,ο πόνος σε αναστεναγμό κ.λ.π.Πολλές φορές μάλιστα οι σωματικές εκφράσεις είναι περισσότερο δηλωτικές των ψυχικών διαθέσεων από ό,τι τα λόγια ,άρα και καταλληλότερες για τη βαθύτερη γνώση ενός προσώπου.

Το σώμα λοιπόν έχει τη δική του γλώσσα και συνειδητά ή ασυνείδητα μεταφέρει μηνύματα της ψυχής,από  την προσεκτική ανάγνωση των οποίων μπορούν να συναχθούν ορθά συμπεράσματα για το ποιόν του ανθρώπου ,τις πραγματικές του προθέσεις και τα πραγματικά του αισθήματα.Κάποιες φορές όμως τα μηνύματα  αυτά είναι εσκεμμένα ξένα προς τις ψυχικές διαθέσεις και τον εσωτερικό του κόσμο.Τέτοια είναι η περίπτωση της προσποίησης.

Η προσποίηση διασπά την οργανική ενότητα σώματος και ψυχής περιορίζοντας την ικανότητα του πρώτου να πραγματώνει τις διεργασίες της δεύτερης.Η  διάσπαση αυτή αποτελεί πράξη διαχασμού του φαίνεσθαι προς το είναι ,πράξη διάστασης του εξωτερικού από το εσωτερικό και ως τέτοια αποτελεί πράξη αλλοτρίωσης  του υποκειμένου:ο άνθρωπος εξωτερικεύει αισθήματα διαφορετικά από αυτά που εσωτερικά βιώνει.Ζητούμενο βέβαια είναι το γιατί.

Το σώμα είναι το σημείο επαφής και σύγκλισης του εσωτερικού προς το εξωτερικό.Το περιεχόμενο όμως αυτής της σύγκλισης εξαρτάται από αντικειμενικές και υποκειμενικές συνθήκες.

Διαγώνισμα Β΄Γυμνασίου Νέα Ελληνική Γλώσσα.

Α.Κείμενο.

«Στις μέρες του Σεπτέμβρη που μύριζαν βρόχινο χώμα και στην ευωδιά του ψωμιού που ψηνόταν κάθε μέρα έξω στο φούρνο της αυλής ,οι δύο σπουδαστές χάζευαν παρέες διάφορες να περνάνε μπροστά από το δρόμο κι άκουγαν τις κουβέντες τους αφού η σινιόρα Κάρλα μιλούσε με τον καθένα.Κάτω από τον ίσκιο των δένδρων μία μέρα,κάποιοι εμπορευάμενοι από το Νότο μιλούσαν για ένα καινούργιο φυτό ,μία καλλιέργεια που θα μπορούσε να χορτάσει όλους τους φτωχούς του κόσμου.Λέγανε για κάποιο καλαμπόκι που είχανε φέρει από τις νέες χώρες οι ναυτικοί,ένα φυτό των Ινδιάνων ,το οποίο για κάθε σπυρί που φύτευες ,έπαιρνες από τη γή εβδομήντα ή και ογδόντα σπυριά,όχι σαν την τσιγκουνιά του σιταριού που το ένα σπυρί σου έδινε πίσω τέσσαρα ή πέντε.

Σε εκείνον τον τόπο υπήρχαν βέβαια και άλλες πολλές ομορφιές.Ένοιωθες ότι ο θεός έδινε τα πάντα στους ανθρώπους μόνο και μόνο για να ευχαριστιέται από κει ψηλά.Οροσειρές που χανόταν το μάτι να τις κοιτά,ποτάμια που ένοιωθες να καθρεπτίζεται το σύμπαν,γή που πρόσφερε τα δώρα στους καλοθελητές.Παλαιότερα τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα, έλεγαν οι ντόπιοι.Τώρα ο ανθρώπινος παράγοντας ηρέμησε τον τόπο,μπορεί κάποιος να ζήσει ,βάζοντας απλά τον κόπο του.Οι  δύο σπουδαστές έκαναν όνειρα.Γιατί όχι,πάντα ονειρεύονταν να ζήσουν σε έναν ευλογημένο τόπο.».

Β.Ερωτήσεις:

Έκφραση-Έκθεση Α΄Λυκείου.

Να διαβάσετε το παρακάτω απόσπασμα από χρονογράφημα και να απαντήσετε στις ερωτήσεις που ακολουθούν:

Ο Μπούλης δεν ήλθε σήμερα μόνος.Μου έφερε και την αδελφή του.Πολύ πιο μικρή από αυτόν.Πέντε έως έξι χρονών ,ζωηρό και συναισθηματικούλικο κοριτσάκι.Οι παρουσιάσεις έγιναν απλά και λακωνικά:

-Η Λία,αδελφή μου.

-Χαίρω πολύ Λία-καλωσόρισα την ξένη μου.Με τον αδελφό σου είμαστε πιά παλιοί φίλοι.

Όπως όμως κατάλαβα ,η Λία ήταν ταραγμένη.Τα μάτια της κόκκινα από το κλάμα και κακοχτενισμένα τα μαλλιά της.Κάπου κάπου ρουφούσε τη μύτη της,πράγμα που ανάγκασε τον Μπούλη να της δώσει το σκούρο μαντήλι του ,για να διασώσει τους καλούς της τρόπους.Όπως με κατατόπισε ο αδελφός είχε προηγηθεί οικιακή σκηνή.Από το κλείσιμο δε του ματιού που μου έκανε ο Μπούλης και από μία κίνηση της παλάμης του στο κενό , κατάλαβα ότι η σκηνή ήταν εξαιρετικά βίαιη και έφθασε μέχρι δαρμού της Λίας.Φιλόστοργος ο αδελφός, μόλις εκόπασε η θύελλα,πήρε τη μικρούλα από το χεράκι,και για νατην ψυχαγωγήσει την έφερε στο άχαρο γραφείο του φίλου του.

Δεν ανήκω στη σχολή εκείνων που πιστεύουν ότι ανακουφίζουν τον πονεμένο όταν αποφεύγουν να του μιλούν για τον πόνο του.Πιστεύω το αντίθετο.Γι αυτό πήρα στο γόνατο την ξένη μου ,αναζητώντας την πηγή της οδύνης της.

-Λοιπόν τι έκανε η δεσποινίς και ανάγκασε τη μαμά της να τη μαλώσει;(Για λόγους τάκτ δεν έθεσα ζήτημα δαρμού).

Διαγώνισμα Α΄Λυκείου Έκφραση-Έκθεση(πηγή:http://taexeiola.blogspot.gr/2013/10/diagonimata-ekthesi-a-lykeiou.html).

- 28 -

Διαγώνισμα 15

ο

Α. ΚΕΙΜΕΝΟ:

«Η ψυχαγωγία των νέων», Σ. Καργάκος

Η ψυχαγωγία των νέων

ΛΑΤΙΝΙΚΑ Β ΛΥΚΕΙΟΥ ΕΝΟΤΗΤΑ 2η

-->II. Διδώ και Αινείας 

Aeneas filius Anchisae est. Patria Aeneae Troia est. Graeci Troiam oppugnant et dolo expugnant. Aeneas cum Anchisa, cum nato et cum sociis ad Italiam navigat. Sed venti pontum turbant et Aenean in Africam portant. Ibi Dido regina novam patriam fundat. Aeneas reginae insidias Graecorum renarrat. Regina Aenean amat et Aeneas reginam. Denique Aeneas in Italiam navigat et regina exspirat.

-->

Μετάφραση

Ο Αινείας είναι γιος του Αγχίση. Πατρίδα του Αινεία είναι η Τροία. Οι Έλληνες πολιορκούν την Τροία και την κυριεύουν με δόλο. Ο Αινείας πλέει προς την Ιταλία με τον Αγχίση, με το γιο του και με τους συντρόφους του. Οι άνεμοι όμως αναταράζουν το πέλαγος και φέρ­νουν τον Αινεία στην Αφρική. Εκεί η βασίλισσα Διδώ θεμελιώνει μια καινούρια πατρίδα. Ο Αινείας διηγείται στη βασίλισσα από την αρχήτους δόλους των Ελλήνων. Η βασίλισσα ερωτεύεται τον Αινεία και ο Αινείας τη βασίλισσα. Τελικά ο Αινείας πλέει στην Ιταλία και η βασί­λισσα ξεψυχάει.

Ταξινόμηση λέξεων

Ουσιαστικά

Α' Κλίση

Aeneas, Aeneae (αρσ., χωρίς πληθ.) regina -ae (θηλ.)

Anchises, Anchisae (αρσ., χωρίς πληθ.) Troia -ae (θηλ., χωρίς πληθ.)

patria -ae (θηλ.) Italia -ae (θηλ., χωρίς πληθ.)

Africa -ae (θηλ., χωρίς πληθ.) insidiae -arum (θηλ., χωρίς ενικό)