Ας μιλήσουμε για τις Πανελλαδικές εξετάσεις.

 

Ας μιλήσουμε για τις Πανελλαδικές εξετάσεις.

Επέρασαν και οι φετινές Πανελλαδικές εξετάσεις, και αναμένουμε τις επόμενες: Σήμερα (26/6/2025) ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών εξετάσεων του σωτηρίου έτους 2025. Έδωσα εγώ, έδωσαν και τα παιδιά μου. Ίσως δώσουν και τα εγγόνια μου. Ένα τέτοιο μακρόβιο εξεταστικό σύστημα (το οποίο είναι το μακροβιώτερο παντός άλλου) σημαίνει δύο πράγματα: είτε ότι είναι απολύτως επιτυχημένο σύστημα είτε ότι δεν ευρίσκεται κάτι καλύτερο.

Ας ασχοληθούμε με την πρώτη περίπτωση: θεωρείται ότι οι Πανελλαδικές εξετάσεις είναι απολύτως επιτυχημένο εξεταστικό σύστημα διότι είναι αδιάβλητο: ας διαφωνήσουμε: κανένα ανθρώπινο σύστημα δεν είναι αδιάβλητο διότι η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι υποκειμενική: δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτό: πιο συγκεκριμένα: η ύπαρξη δύο βαθμολογητών, εάν χρειασθεί και τρίτου, σημαίνει ότι οι βαθμολογίες υπόκεινται στην ανθρώπινη υποκειμενικότητα: επίσης υπάρχει η πιθανότητα (ειδικά στα θεωρητικά μαθήματα) μαθητής  να μην εκτιμηθεί σωστά διότι η ευφυΐα του δεν ακολουθεί τον μαθητικό τρόπο εξέτασης: άρα οι πανελλαδικές εξετάσεις δεν ανιχνεύουν την πραγματική νοητική κατάσταση  των μαθητών αλλά το πόσο μπορούν να αποδώσουν όσα διδάσκονται στο σχολείο.

Σε αυτό το σημείο οι πανελλαδικές εξετάσεις κρίνονται εντελώς  παρωχημένες: σήμερα η πληροφορία έχει επιφέρει το σωκρατικό μοντέλο διδασκαλίας: οι μαθητές ήδη ξέρουν απλά οι δάσκαλοι κριτικά τους καθοδηγούν: οι πανελλαδικές εξετάσεις όμως είναι καθαρά εξετάσεις ξεπερασμένου μοντέλου μάθησης: δεν πρόκειται οι μαθητές να εξετασθούν σε δοθείσες απαντήσεις και να τις κρίνουν: αυτό ξεπερνά το σύστημα το οποίο είναι πυραμιδικό: οι πανελλαδικές εξετάσεις επειδή  κτίζουν παραγωγικά την κοινωνία (επιλέγουν τους επιστήμονες και τους τεχνοκράτες του μέλλοντος) είναι καθαρά πυραμιδικές εξετάσεις: θέλουν λίγους και καλούς: οι πολλοί περισσεύουν, θα πρέπει να πάρουν τα ιμάτιά των προς άγρα ζωής και άλλων  ευκαιριών: Εάν ανέλυσα σωστά τα φετινά αποτελέσματα το 50% των μαθητών αθροιστικά έχουν γράψει κάτω από τη βάση σε όλα τα μαθήματα κατά μέσο όρο: το ότι το 0,21% έγραψε στην έκθεση πάνω από 18 σημαίνει ότι οι νέοι και οι νέες είτε δεν σκέπτονται, είτε δεν συνδυάζουν τις σκέψεις με την έκφραση είτε δεν μπορούν γενικώς: τίποτε από αυτά δεν ισχύει: οι Πανελλαδικές εκ φύσεως απευθύνονται στο 20% των μαθητών: άρα χρειαζόμαστε κριτικούς τρόπους που θα απευθύνονται στο 100% των μαθητών.

Άρα οι Πανελλαδικές εξετάσεις αντιπροσωπεύουν ένα καθαρά ξεπερασμένο κρατικό μοντέλο σύνδεσης του σχολείου με την κοινωνία: στην εποχή  της πληροφορίας: επιβραβεύονται αυτοί οι οποίοι θα καταφέρουν να επιβιώσουν από τις συμπληγάδες πέτρες του εξεταστοκεντρικού σχολείου ,οι υπόλοιποι πρέπει να πολεμήσουν αλλού: το κράτος όμως θα πάρει αυτούς που θέλει ως επιστήμονες,πολιτικούς, δικηγόρους κ.λ.π.

Το αξεπέραστο όμως επιχείρημα κατά των πανελλαδικώνεξετάσεων είναι καθαρά χρονικό: Ο Νέος αποκτά την πρώτη επίσημη κριτική άποψη περί του εαυτού του ών και ούσα (η νέα) 18 χρονών: μέγα λάθος: το σύνολο των παιδαγωγών (από τον Αριστοτέλη ως το Ρουσσώ) είδαν το νέο και τη νέα ως διάρκεια: αυτή αξιολογείται: οι πανελλαδικές εξετάσεις είναι πλήρως ξεπερασμένες διότι είναι  εξετάσεις στιγμής: καταστρέφουν το νέο και τη νέα ως διάρκεια, θέλουν ακινητοποιώντας την κίνηση και τη φαντασία και την εξέλιξη του παιδιού εν στιγμή να τον ψύξουν, να τον σχηματοποιήσουν, να του πούν : αυτός, αυτή είσαι και για αυτό σε θέλω και σε χρειάζομαι: άρα είναι οι εξετάσεις οι οποίες υποτάσσουν τους μαθητές (διότι έχουν  σχέση με κάτι που τρομάζει και ακινητοποιεί: το μέλλον) άρα οι πανελλαδικές θεοποιώντας το μέλλον παράγουν πιστούς:

οι μαθητές πλησιάζουν τα εξεταστικά κέντρα όπως οι χριστιανοί τις εκκλησίες: πιστεύοντας και προσκυνώντας το μέλλον: το μέλλον αποκτά μεταφυσικές διαστάσεις που τρομάζουν, συγχρόνως όμως ταπεινώνου την νεότητα, αφαιμάσσουν κάθε διάρκειά τους και ατομική διακριτότητά τους, και μέσα από την μετατροπή  των νέων ανθρώπων σε μάζες εν  στιγμή ακινητοποιημένες μπροστά στη θαυματουργή εικόνα του μέλλοντος , παράγουν  τους επομένουν πιστούς εργάτες του συστήματος.

Οι πανελλαδικές εξετάσεις είναι ο μεγαλύτερος εχθρός ενός χαρακτηριστικού το οποίο διαχρονικά (από τα χρόνια του Πλάτωνος και του Ρήγα) απογείωσε την παιδεία ως πηγή γνώσεων και ανθρώπων δημιουργικών: εννοούμε την επαναστατικότητα: οι πανελλαδικές εξετάσεις υποτάσσουν το μαθητή, του καθιστούν αναγκαίο ότι δεν χρειάζεται να σκέπτεται όσο να αντιγράφει και χωρίς πρωτοτυπία να θέτει τις σκέψεις του σε εγνωσμένα καλούπια: οι μαθητές μοχθώντας για τις πανελλαδικές αργότερα θα καταλάβουν ότι υποτάσσονται στην σκύλλα του καλού και στην χάρυβδη του κακού, μαθαίνουν να κινούνται πάντα με κριτήρια άλλων, υπηρετώντας τα σωστά άλλων,μία ζωή  θα νοιώθουν εξεταζόμενοι και δεν θα είναι χαρούμενοι για ό,τι είναι αλλά για  ό,τι μπορούν να αποδείξουν ότι είναι: οι πανελλαδικές εξετάσεις είναι ο Πατήρ του ανθρώπου του φαίνεσθαι.

Οι πανελλαδικές εξετάσεις είναι  από μόνες τους μέγας αξιολογητής του συστήματος: το ότι και φέτος το σύνολο των μαθητών  έγραψαν υπό την βάσιν καταδεικνύει ότι κάτι  δεν γίνεται σωστά στα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης: άρα υπάρχει διάσταση  αξιολογητή  και αξιολογουμένου: το σύστημα δεν αλλάζει λές και χαίρεται που μόνο 60 μαθητές ανάμεσα σε 67.000 γράφουν στην έκθεση επάνω από 18. Άρα οι Πανελλαδικές εξετάσεις σε ένα μεταχριστιανικό κόσμο αποτυπώνονται ως ο Λεβιάθαν του Χόμπς: είναι ο απόλυτος κυρίαρχος και κριτής των  μαθητών και των διαμοιράσεων αυτών σε κοινωνικά επαγγέλματα και λειτουργήματα: άρα οι Πανελλαδικές εξετάσεις δεν μετρούν γνώσεις,, προσωπικότητα και την μετατροπή της γνώσης  σε βιωματικό χαρακτήρα: αυτό είναι αδιάφορο: μετρούν την εξωτερική επιδερμική επαφή του μαθητή με την καθαρά νοησιοκρατικότητα της παιδείας : δεν ενδιαφέρονται οι πανελλαδικές για την ποιότητα των ανθρώπων  που εξέρχονται του σχολείου: άρα είναι οι εξετάσεις που δεν ασχολούνται με την ποιότητα των ανθρώπων αλλά με τις δεξιότητές τους: άρα δεν έχουν σχέση με την ηθική διάπλαση των ανθρώπων αλλά μόνον με την ικανότητα προσαρμογής σε δεδομένα μετρήσιμα τα οποία καθιστούν τους νέους και τις νέες φοιτητές επιτυχημένων σχολών: επιτυχημένων όχι επειδή θα  βοηθήσουν τους νέους να ευτυχήσουν: οι πανελλαδικές εξετάσεις είναι σαν τις πυργολαμπίδες: λάμπουν για λίγο: μόλις περάσει  η λάμψις των οι νέοι και οι νέες κάνουν  απολογισμό: πόσο δυνατοί και δυνατές είναι να αντεπέξέλθουν στην ζούγκλα της  ζωής: και εκεί καταλαβαίνουν ότι οι πανελλαδικές δεν έχουν σχέση με την εσωτερικότητα, την υποκειμενικότητα, την παιδεία ανθρωποκεντρικής διάπλασης: είναι μετεξέλιξη της βιομηχανικής μηχανιστικής ικανότητας οι άνθρωποι ως μηχανές μετρήσιμες να ανταγωνίζονται και ανάλογα ναεπιτυγχάνουν.

Αναφανδόν λοιπόν χρειάζεται να καταργηθούν οι πανελλαδικές εξετάσεις: έως τα 18 χρόνια οι νέοι και οι νέες θα πρέπει να απολαμβάνουν ένα σχολείο γνώσεων, εσωτερικής ανόδου και εξέλιξης, πνευματικής και ηθικής απόλαυσης.Θα πρέπει σε συνδυασμό και με την ψηφιακή εποχή να απελευθερωθεί η  εκπαίδευση και να γίνει μόνον κριτική παράδοση γνώσεων και πληροφοριών: ας καταργηθούν οι βαθμοί και οι εξετάσεις, ας εισαχθούν ειδικά στο λύκειο οι εργασίες και ό,τι αναδεικνύει την ατομική κινητικότητα των μαθητών: όλοι και όλες άς εισάγονται σε προπαρασκευαστικά κολλέγια και έπειτα σε πανεπιστήμια τα οποία δεν θα έχουν καμμία σύνδεση με την αγορά εργασίας υπό την έννοια ότι  όλοι θα μορφώνονται και θα καλλιεργούνται και αναλόγως θα απορροφώνται από μία αγορά εργασίας η οποία θα κινείται παράλληλα με τη  γνώση  και όχι ως αναγκαίο αποτέλεσμα και κριτήριο αυτής: εάν εγώ σπουδάσω ψυχολογία δεν σημαίνει ότι θα εργασθώ αποκλειστικά ως ψυχολόγος, μπορώ  να κάνω ό,τι άλλο με ευχαριστεί παραγωγικά: μπορώ να σπουδάσω ιατρός να επιστρέψω σε ένα χωριό που με ευχαριστεί και να ασχοληθώ με κάτι άλλο, προσφέροντας τις ιατρικές μου γνώσεις  στους συγχωριανούς μου : αυτό αποκαλύπτει την ατομική μας νίκη  εναντίον των πανελλαδικών αλλά αποκαλύπτει και το γιατί οι πανελλαδικές εξετάσεις έχουν τόσο πολύ ευδοκιμήσει: ο Έλληνας μέσα από το βυζαντινισμό και τον οθωμανισμό συνέδεσε την μόρφωση με την κοινωνική  αποκατάσταση: οι φαναριώτες πρώτα μορφώθηκαν και μετά έγιναν οι κυρίαρχοι του οθωμανικού χαλιφάτου: μέγα λάθος: ο Ελληνικός τρόπος γνώσης  (Ηράκλειτος) μας καταδεικνύει ότι παιδεία είναι η εσωτερική μας διάπλαση, η σύνδεσή μας με το σύμπαν, η ηθική μας διάκριση: η επιστήμη  είναι υπηρέτης και όχι οδηγός: ο Θουκυδίδης δεν ζούσε ως ιστορικός, άλλη ήταν η εργασία του: να υπηρετεί όπως μπορεί την Αθηναϊκή πολιτεία: άρα όταν μέσα μας απεγκλωβισθούμε από τη  σύνδεση της γνώσης  με το «επιτυχημένο δήθεν μέλλον» το δικό μας ή των παιδιών μας τότε θα καταργηθούν και οι πανελλαδικές εξετάσεις: διότι οι φόβοι και οι ελπίδες των ανθρώπων  είναι οι γραφίδες στα χέρια των κυβερνώντων: τίποτε δεν αποτελεί πολιτική απόφαση εάν προηγουμένως δεν έχει προϋπάρξει ως φόβος και ελπίδα στις ψυχές των κυβερνωμένων.