Νεοελληνική γλώσσα Α΄Γυμνασίου. Περιγράφοντας τα υπέρ και τα κατά του κινητού τηλεφώνου. ΚΙΝΗΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ: ΕΡΓΑΛΕΙΟ Ή ΕΞΑΡΤΗΣΗ




Η εποχή µας µπορεί να χαρακτηριστεί ως εποχή της επικοινωνίας. Η τεχνολογική ανάπτυξη του 20ου αιώνα, ιδίως των τριών τελευταίων δεκαετιών του και η ακόλουθη συνέχεια αυτής στην πρώτη δεκαετία του 21ου, οδήγησε στη ραγδαία ανάπτυξη των τεχνολογικών επιτευγµάτων, είτε αυτά αφορούν την ενηµέρωση, είτε την επικοινωνία (ίντερνετ, κινητά τηλέφωνα, ψηφιακή τηλεόραση κλπ), είτε και όλους τους άλλους τοµείς της. Αυτό που ίσως έχει γίνει πιο προσιτό σε σχέση µε όλα τα παραπάνω είναι το κινητό τηλέφωνο. Πλέον συνδυάζει το χαµηλό κόστος αγοράς, τις πολλαπλές λειτουργίες (µηνύµατα, διαδίκτυο, τηλέφωνο, φωτογραφίες κ.λ.π.) και έχει καθιερωθεί ως το πιο απαραίτητο εργαλείο – προφίλ του σύγχρονου ανθρώπου, είτε αυτός είναι δέκα, είτε ογδόντα ετών. 


Αλήθεια, έχει αναρωτηθεί κανείς αν τελικά περιοριζόµαστε στην «απαραίτητη» χρήση του ή αν τελικά αυτή κινδυνεύει να γίνει υπερχρήση ή κατάχρηση; Πλέον ο κάθε γονιός θεωρεί απαραίτητο να προµηθεύσει το εφτάχρονο παιδί του µε κινητό τηλέφωνο, για να το ελέγχει, για την «κακιά ώρα», για να µην νιώθει το παιδί µειονεκτικά, γιατί έχουν όλοι οι φίλοι του. Πλέον ένας έφηβος έχει ένα ή και δύο κινητά µε δωρεάν χρόνο οµιλίας και δωρεάν µηνύµατα. Χρησιµοποιεί το κινητό του ως ραδιόφωνο ή ως µέσο επικοινωνίας. Όταν δε χρησιµοποιεί το διαδίκτυο, χρησιµοποιεί το κινητό του. Ο τριαντάρης, σαραντάρης, πενηντάρης το θεωρεί απαραίτητο εργαλείο για τη δουλειά του, έχοντάς το δυστυχώς, ακόµα και ως αξεσουάρ κοινωνικής ανάδειξης. Ακόµα και οι µεγαλύτερες ηλικίες, είτε γνωρίζουν να το χειριστούν, είτε όχι, το θεωρούν το ίδιο απαραίτητο µε ένα ψυγείο, µε ένα αυτοκίνητο, µε ένα πιάτο φαγητό. 


Κανείς δε µπορεί να αρνηθεί ότι είναι ένα χρήσιµο εργαλείο για την καθηµερινότητά µας. Κανείς, παράλληλα, δε µπορεί να στρουθοκαµηλίσει υποστηρίζοντας ότι ίσως αποτελεί µία από τις πιο µεγάλες εξαρτήσεις του σύγχρονου ανθρώπου. Οι ρυθµοί της ζωής µας, µας το έχουν κάνει «απαραίτητο», γιατί έχουµε µάθει να αντικαθιστούµε την ανθρώπινη επαφή µε ένα µήνυµα, γιατί νοµίζουµε ότι έτσι θα µας αγαπήσουν οι άλλοι, γιατί θεωρούµε ότι δε µπορούµε να ζήσουµε χωρίς αυτό. Ίσως πιστεύουµε ότι είναι ένα φάρµακο για το άγχος της καθηµερινότητας, µιας καθηµερινότητας που κυριαρχείται από ασθµατικούς ρυθµούς ζωής, από υπερκαταναλωτικό πνεύµα, από τρέλα. Μιας καθηµερινότητας που την έχουµε δηµιουργήσει εµείς. 


Μήπως τελικά µπορούµε να ζήσουµε και χωρίς αυτό; Μήπως, τελικά, δε µας είναι τόσο απαραίτητο; Μήπως µπορούµε έστω να προσπαθήσουµε να µεταβούµε από την κατάχρηση στη χρήση; Μήπως χάνεται η παιδική ηλικία, καθώς τα στρατιωτάκια, τα αυτοκινητάκια και οι κούκλες έχουν αντικατασταθεί από παιχνίδια στο κινητό τηλέφωνο; Μήπως τελικά η µοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου έχει βρει µία κρυψώνα που λέγεται κινητό τηλέφωνο, η οποία έχει αντικαταστήσει τον καφέ µε ένα φίλο, τη συζήτηση µε τους γονείς ή τον/την σύντροφο µε ένα µήνυµα; Μήπως αντί να µας βοηθά να καταπολεµήσουµε το άγχος µας προκαλεί περισσότερο; 


Οι απαντήσεις βρίσκονται αρκετά εύκολα, αρκεί οι σηµερινοί τριαντάρηδες, σαραντάρηδες, πενηντάρηδες να σκεφτούν πώς ζούσαν παλαιότερα χωρίς αυτό. Το κινητό είναι εργαλείο, αλλά όχι φάρµακο για όλα. Ας σκεφτούµε µόνο λίγο, εµείς οι µεγαλύτεροι, τις συνέπειες της σηµερινής κατάχρησής του για τα παιδιά. Ας αναρωτηθούµε αν η τεχνολογία είναι πάντα σύµµαχος ή εχθρός.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

vasilios888@yahoo.gr