Aντιγόνη Β΄Λυκείου. Κείμενο (στ.63-80).(Πρόλογος).

Μετάφραση:

ΙΣ:Ύστερα ότι κυβερνιόμαστε από πιο δυνατούς ώστε και σε αυτά να υπακούμε και ακόμα και σε πιο πικρά από αυτά. Εγώ λοιπόν θα υποταχτώ σε αυτούς που είναι στην εξουσία παρακαλώντας αυτούς που είναι στον κάτω κόσμο συγγνώμη να δώσουν σε εμένα γιατί από ανάγκη κάνω αυτά , γιατί να κυνηγάει (να κάνει) κανείς αυτά τα παραπάνω από τη δυναμή του αυτό δεν έχει νόημα κανένα.

ΑΝ: Ούτε θα σε παρακαλέσω ούτε και θα δεχόμουν βέβαια μαζί μου να συνεργασθείς( με  ευχαρίστησή μου)  έστω και αν τώρα πια θα ήθελες να με βοηθήσεις. Πίστευε εσύ ότι σου αρέσει εκείνον όμως εγώ θα θάψω ωραίο είναι για μένα να πεθάνω αυτά εκτελώντας , θα κείτομαι μαζί του αγαπημένη μαζί με αγαπημένο αφού θα έχω εκπληρώσει άγιο (όσιο) έγκλημα. Γιατί είναι πιο πολύ ο καιρός που θα πρέπει να αρέσω σε αυτούς που ευρίσκονται στον κάτω κόσμο παρά σε αυτούς που είναι εδώ πάνω. Γιατί αιώνια εκεί θα κείτομαι και σένα εάν σου φαίνεται σωστό περιφρόνησε όσα οι θεοί τιμούν.

ΙΣ: Δεν τα περιφρονώ ετούτα εγώ αλλά από τη φύση μου είμαι ανίκανη να κάνω κάτι ενάντια στη θέληση των πολιτών.

Λεξιλογικά:

ἂν κελεύσαιμι : κελευστής, υποκελευστής.

πανουργήσασ’ : πανούργος, εργασία….

Συντακτικά:

ὁποῖά σοι δοκεῖ,; Εννοείται ως υποκείμενο το «ειδέναι».

ἀμήχανος.: κατηγορούμενο από το έφυν.

Ερμηνευτικά σχόλια:

1.Οι  Έλληνες πίστευαν ότι η ζωή συνεχίζεται μετά το θάνατο (υπό τη μορφή του σκιώδους σώματος) ο Άδης είναι ένα μέρος όπου η ζωή εκτυλίσσεται μετά το θάνατο.

2. βία πολιτών: αναχρονισμός, εκφράζεται η δημοκρατική εποχή του  Σοφοκλέους και όχι η βασιλική εποχή του Κρέοντος.

3. Ο άνθρωπος στο Σοφοκλή παρουσιάζεται όπως θα έπρεπε να είναι. Η διαμάχη της φύσης και του νόμου τίθεται μέσα από το θεϊκό επίπεδο αντίστροφα.

Ασκήσεις:

1.Να δημιουργήσετε ομόρριζα από τις παρακάτω λέξεις του κειμένου:

ἀλγίονα.

βεβῶσι

πλείων

2. Να σχηματίσετε τα παραθετικά του

Πολύς

3. Να χαρακτηρίσετε συντακτικώς τις παρακάτω  λέξεις:

πλείων

ἀρέσκειν

4.Αναφέρουν οι Easterling-Knox : « Για το Σοφοκλή θεμελιώδης σε όλα τα δράματα είναι η ίδια διττή θεώρηση του ανθρώπου κατά την οποία το ηρωϊκό μεγαλείο του αντισταθμίζεται από τη φύση του που είναι εκτεθεμένη στις περιστάσεις» Δικαιολογείται η κρίση αυτή στους στίχους που εδώ αναλύονται;

Βασίλειος Μακρυπούλιας, φιλόλογος.