Τρόπος διδασκαλίας της Φιλοσοφίας.





                           ΑΡΧΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ, Β’ ΛΥΚΕΙΟΥ,



                                           Χαρίκλεια Μυττά, Φιλόλογος





Ερώτηση:



Γιατί ο Descartes έχει ανάγκη για ν’ αποδείξει την ύπαρξη του ανθρώπου, την ύπαρξη του κόσμου και του θεού;



Ο άνθρωπος είναι  μια αδιαφιλονίκητη πραγματικότητα η οποία αποκτά οντότητα με εσωτερικές νοητικές διεργασίες.



Μπορεί ο κόσμος να μας διαψεύδει ως ένας κακός δαίμονας ή σαν όνειρο σε εγρήγορση, είναι όμως αντικείμενο των αισθήσεών μας.



Όμως με αυτόν τον λανθάνοντα, σύμφωνα με  τους σκεπτικιστές, κόσμο ο άνθρωπος είναι σε επικοινωνία με  το περιβάλλον του, άψυχο και έμψυχο.



Επειδή, όμως, ο άνθρωπος είναι μέρος αυτού του κόσμου, ο Descartes πρέπει να δικαιολογήσει  την ύπαρξή του .



Για να την δικαιολογήσει επινοεί την έννοια του Θεού.



Ενας τέλειος θεός έχει κατασκευάσει έναν τέλειο κόσμο.



Με αυτόν τον τρόπο ο άνθρωπος αυτοπροσδιορίζεται, σε εξάρτηση πάντα με τον κόσμο και μέσα σε ένα πλαίσιο αρχών αποδεκτό από όλους.



                                                         ------------------------------



Γιατί μας είναι χρήσιμη η Σωκρατική άποψη, «περί της μοναδικότητας της αλήθειας».



Όταν η αλήθεια δεν είναι ίδια για όλους  τότε:



1.     οι πολλές διαφορετικές αλήθειες αλληλοαναιρούνται

2.     η επικοινωνία είναι ελλιπής ή  αδύνατη,

3.     δεν λαμβάνονται αποφάσεις υπέρ των πολιτών και το κράτος αποδεικνύεται αναξιόπιστο,

4.     διαταράσσονται οι κοινωνικές σχέσεις και διαρρηγνύεται ο κοινωνικός ιστός (οι πάντες καταφέρονται εναντίον πάντων)

5.     απουσιάζουν η κοινή λογική και ο ορθολογισμός.



Με τη σχετικότητα της αλήθειας σύμφωνα με τους σοφιστές,



1.     μαθαίνουμε πώς να πείθουμε με έγκυρη επιχειρηματολογία, και σωστά δομημένες συντακτικώς και γραμματικώς προτάσεις,

2.     αντιπαραθέτουμε απόψεις και κρίσεις και αποδεχόμαστε τη συμφερότερη η οποία όμως πρέπει να  μην εναντιώνεται και στο συμφέρον του κοινωνικού συνόλου ή τουλάχιστον να εξισορροπούνται, επιθυμίες και συμφέρον, του ατόμου και της ομάδας.



Η εναρμόνιση του ατομικού με  το γενικό συμφέρον προκύπτει όταν υπάρχει μια πολιτεία η οποία σέβεται την αλήθεια όπως την αντιλαμβάνεται η κοινή γνώμη (πλειοψηφία πολιτών), και αυτό μπορεί να επιτευχθεί σε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία,και, ταυτόχρονα, υπάρχει ελευθερία σκέψης και έκφρασης απεριόριστη ώστε ο πολίτης να κρίνει και να επιλέγει το σωστό ανάμεσα σε αντιτιθέμενες απόψεις.

Η επίγνωση της μιας και μοναδικής αλήθειας δεν μας απαγορεύει να δεχθούμε και τις προκλήσεις των επιλογών.





ΑΝΤΙΛΗΨΗ, ΓΝΩΣΗ, ΑΛΗΘΕΙΑ



Η ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΣΤΙΣ ΓΝΩΜΕΣ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΝΟΗΜΑ;



ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΜΗ;



Γνώμη είναι η προσωπική αντίληψη που έχουμε για την πραγματικότητα, σε μια δεδομένη στιγμή. Με αυτή την αφετηρία δρομολογούμε και την επίλυση του προβλήματος που ενδεχομένως  προκύπτει ώστε να προσαρμοζόμαστε στο περιβάλλον μας έμψυχο και άψυχο και να εναρμονιζόμαστε με αυτό. Η γνώμη οδηγεί στη γνώση και η γνώση στη μάθηση.



Συχνά λέμε ότι «οι γνώμες συμπίπτουν»  ή «οι γνώμες διϊστανται» . Αυτό συμβαίνει επειδή ο καθένας μας  βλέπει τα πράγματα από μια οπτική που εξαρτάται από τα βιώματα και τις εμπειρίες του, από την παιδεία του αλλά και  από την αντιληπτικότητά του και από τα όρια της γνώσης του σε ένα συγκεκριμένο θέμα.



1.Η Γνώμη  εξαρτάται από παράγοντες ψυχολογικούς, νοητικούς και βιολογικούς αλλά και από παράγοντες περιβαλλοντικούς που συνιστούν την ικανότητα της αντίληψης που διαθέτουμε τη δεδομένη στιγμή.



2.

Η γνώμη Τα όρια της γνώσης μας από την άλλη είναι πεπερασμένα και οπωσδήποτε δεν συμπίπτουν με  την αλήθεια.



3.Με τη γνώση περιγράφουμε, αναλύουμε, ερμηνεύουμε κατανοούμε και εκλογικεύουμε την πραγματικότητα.



4.Η γνώση όμως εξαρτάται από την αντιληπτικότητα μας και από τους παράγοντες που τη διαμορφώνουν. Επομένως, εμπεριέχει και το υποκειμενικό στοιχείο οπότε η γνώση μπορεί να είναι και γνώμη. Όταν λέει κάποιος «η γνώμη μου είναι…» θέλει να πει ότι «η γνώμη του έχει διαμορφωθεί ανάλογα με  τη γνώση της πραγματικότητας».



5.Ομως η γνώση μπορεί να μη συμπίπτει με  την αλήθεια. Λέμε ότι «γνωρίζουμε κάτι…» και ο άλλος μας διαψεύδει με τη φράση « …ναι αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι…», δηλαδή αυτό που γνωρίζουμε δεν είναι η αλήθεια.

Αληθινή είναι μια πραγματικότητα που έχει υποβληθεί σε εξονυχιστικό έλεγχο και για την οποία δεν έχουμε αμφιβολίες.

Επομένως, η αλήθεια δεν είναι μόνο  ευρύτερη από τη γνώση για  την πραγματικότητα αλλά είναι και απόλυτη, ίδια για όλους.



ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ  ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ; 



Είναι δεδομένο ότι η αλήθεια εμπνέει το σεβασμό και είναι αδιαφιλονίκητη.

Συχνά ακούμε να  λέμε ότι «η αλήθεια σώζει» αλλά και «η αλήθεια πονάει».

Μπορεί να ενοχλεί, να ανατρέπει παραδεδομένες καταστάσεις ή να βλάπτει συγκεκριμένα συμφέροντα είναι όμως αναγκαία γιατί προσδιορίζει με  τρόπο αυθεντικό και ισότιμο τις σχέσεις μεταξύ ατόμων, πολιτών, πολιτών και πολιτείας  και  μας ορίζει τα πλαίσια μέσα στα οποία πρέπει να  κινηθούμε  ώστε οι κινήσεις μας να στεφθούν με επιτυχία.



1.Ένα κριτήριο για την αλήθεια είναι το προφανές. Το προφανές  έχει αποδεικτική ενάργεια, επιβάλλεται στο πνεύμα μας και αποκτά τη συγκατάθεσή μας .Είναι αυτό που γίνεται κάθε μέρα, που δεν μας έχει διαψεύσει και  είναι αυταπόδεικτο. Σύμφωνα με το Descartes «τα πράγματα που τα αντιλαμβανόμαστε  με τρόπο σαφή και  όχι συγκεχυμένο και που είναι διακριτά το ένα από το άλλο είναι αληθινά».

Σύμφωνα με το Σπινόζα «η αλήθεια έχει μέσα της το κριτήριο του κύρους της».

Το αυταπόδεικτο όμως από μόνο του δεν αρκεί γιατί η ιστορία μας έχει αποδείξει ότι ο δογματισμός και η εμμονή σε προκαταλήψεις και παρωχημένες αντιλήψεις εμπόδιζαν ακόμα και το πιο οφθαλμοφανές πράγμα  να επιβληθεί.

2.Ένα άλλο κριτήριο είναι η εσωτερική συνοχή. Μια συλλογιστική διαδικασία με προτάσεις τεκμηριωμένες, που δεν παρουσιάζουν αποκλίσεις ή αντιφάσεις,  δεν μπορεί παρά να είναι αληθινή. Επειδή όμως και αυτό το κριτήριο μπορεί να παρουσιάζει εγκυρότητα αλλά η αλήθεια του να αμφισβητείται χρειαζόμαστε κάτι πιο απτό και αποτελεσματικό.



3.Ένα τρίτο κριτήριο είναι εκείνο που είναι πρακτικά ωφέλιμο για τον άνθρωπο, δηλαδή αυτό που προάγει τα συμφέροντά του. Συμβαίνει, όμως, αυτό που προάγει τα συμφέροντά του να  μην προάγει τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου. Επομένως, ο περιορισμός εδώ είναι ότι το ατομικό συμφέρον θα εναρμονίζεται με  το γενικό  συμφέρον ή τουλάχιστον  θα εξισορροπείται με αυτό  και  δεν θα παραβλάπτει το ένα το άλλο.



4. Ένα τέταρτο κριτήριο είναι η αντιστοιχία πραγματικότητας και νου.  Αν το περιεχόμενο μιας πρότασης αντιστοιχεί πλήρως στη φύση των πραγμάτων και στις μεταξύ τους σχέσεις τότε αυτή η πρόταση όχι μόνο είναι αληθινή αλλά και επιβάλλεται  αφ’ εαυτής  στην ανθρώπινη νόηση. Αυτή η άποψη δέχεται την ύπαρξη της πραγματικότητας ανεξάρτητα από το νου αλλά και την καθοριστική της συμβολή στη διαδικασία της γνώσης. Και αυτό το κριτήριο, όμως, πρέπει να υιοθετηθεί υπό προϋποθέσεις.

Για να ισχύσει αυτό το κριτήριο πρέπει η σκέψη να μην πέφτει σε κενά και αντιφάσεις να μελετά επίμονα, απροκατάληπτα και συστηματικά τα φαινόμενα που αποτελούν την αφετηρία της γνώσης, να υποβάλλει σε πνευματική επεξεργασία και να αξιοποιεί το υλικό που προέρχεται από τη μελέτη των φαινομένων,  και να έχει δυναμικό χαρακτήρα με την  έννοια ότι είναι σε θέση να  υπερβεί το εμπειρικό υλικό  και να μην το θεωρήσει κάτι τελεσίδικο αλλά προσωρινό ώστε να προχωρήσει στον εμπλουτισμό, τη διόρθωση, την αναθεώρηση και την αντικατάστασή του από άλλη ερμηνεία που, και αυτή, θα υπόκειται στο διαρκή κριτικό έλεγχο.



Επομένως, για να διακρίνουμε την αλήθεια χρειαζόμαστε και τα τέσσερα κριτήρια.



ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΜΑΣ ΖΩΗ;



Η αλήθεια δεν υπάρχει αφ’ εαυτής στα πράγματα. Υπάρχει μέσω της ερμηνείας που δίνει σε αυτά ο ανθρώπινος νους. Είναι η απάντηση που δίνει ο άνθρωπος στην πρόκληση της πραγματικότητας.



Από την άλλη, η ερμηνεία που δίνει ο άνθρωπος στην πραγματικότητα είναι αντικειμενική με βάση τα κριτήρια που προαναφέραμε. Είναι μια αυθεντική μεταγραφή και αναδιατύπωση της πραγματικότητας που δεν παραμένει στατική αλλά υποβάλλεται πάντα στον έλεγχο των αντικειμενικών δεδομένων  και της πρακτικής δραστηριότητας που όσο πιο πολύ αντέχουν σε αυτόν ή βελτιώνονται σύμφωνα με τις υπαγορεύσεις του, τόσο πιο πιστά ερμηνεύουν τον κόσμο.



Συμπέρασμα: Ο κόσμος επιβάλλεται στη νόηση του ανθρώπου και η νόηση ερμηνεύει και οργανώνει λογικά τον κόσμο.



Ο άνθρωπος είναι αναπόσπαστο  τμήμα  του κόσμου,  τον καθορίζει με  την επιστημονική αλήθεια και με την πράξη αλλά και καθορίζεται από αυτόν. Μεταβάλλονται μαζί ανάλογα  με τις μεταβολές της φύσης και τους κλυδωνισμούς της ιστορίας.

Με την επιστημονική αλήθεια ο άνθρωπος παίρνει τις αποστάσεις του από τα πράγματα και τα μελετά αντικειμενικά και απροκατάληπτα.

Οι προσεγγίσεις της πραγματικότητας είναι διαδοχικές ανά τους αιώνες, συνοδεύτηκαν από κρίσεις και επαναστάσεις αλλά πέτυχαν να βελτιώσουν τη ζωή του στην καθημερινότητα της.



Μερικά παραδείγματα:

Θεσπίστηκαν οργανισμοί και δικαστήρια που ρυθμίζουν τις σχέσεις των πολιτών μεταξύ τους αλλά και τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους απέναντι στο κράτος, με γνώμονα την ισονομία και την ισοτιμία,

Σε  πολυπολιτισμικές κοινωνίες, με διευρυμένα σύνορα, διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες και ένα εμπόριο διεθνοποιημένο και με  συμμαχίες που προσπαθούν να εξασφαλίσουν την βελτίωση των όρων ζωής των λαών, η ανάγκη για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του περιβάλλοντος και η προσπάθεια για την εξάλειψη της φτώχειας και των ασθενειών ανά τον κόσμο γίνονται επιτακτικότερες.

Σε αυτή την προσπάθεια αποδύονται κυβερνήσεις οργανωμένα αλλά και άτομα μέσω του εθελοντισμού σε ένα πλαίσιο εξωστρεφούς κοινωνικής και ανθρωπιστικής συμπεριφοράς που είναι από όλους αποδεκτό.



Επομένως, η έννοια της αλήθειας στην καθημερινή μας ζωή είναι ο ακρογωνιαίος λίθος και η ηθική επιταγή για να συνυπάρξουμε αρμονικά με  το συνάνθρωπό μας και να επικοινωνήσουμε αποτελεσματικά σε μία σύνθεση απόψεων που διαρκώς θα αναθεωρείται και θα βελτιώνεται για το ατομικό αλλά και συλλογικό καλό. Ο άνθρωπος ωριμάζει και ολοκληρώνεται εν κοινωνία όταν διαπνέεται από αρχές που συμβάλλουν στη σύσφιγξη των σχέσεων κι την προαγωγή τους μέσα από θετικό έργο.



Οι συγκλίνουσες ή αποκλίνουσες γνώμες εμπλουτίζουν την προσπάθεια για  την αναζήτηση του αντικειμενικά σωστού και της αλήθειας. Μέσα από τη σύνθεση των αντιτιθέμενων απόψεων προχωράμε σε  μια νέα άποψη η οποία περικλείει τις προηγούμενες. Ο διάλογος δεν διακόπτεται ποτέ γι΄ αυτό και ποτέ δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουμε φθάσει στο οριστικό  τέρμα. Ο διάλογος κρατά τις κοινωνικές δυνάμεις ζωντανές και πάντα σε μια εγρήγορση,  σε μια διαρκή αναζήτηση αλλά και αναθεώρηση της αλήθειας σε σχέση με την πραγματικότητα όπως εξελίσσεται.



Ανάμεσα στην απόλυτη αλήθεια του Σωκράτη και τους δισσούς λόγους των σοφιστών μας χρειάζονται και τα δύο γιατί και τα δύο προάγουν την έρευνα για  το καλό του ανθρώπου και της ανθρωπότητας.

                                             ------------------------------



ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΟΝΤΑ, ΟΙ ΑΛΛΟΙ, ΟΙ ΑΞΙΕΣ



ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ» ΚΑΙ ΟΤΙ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ»;



Σύμφωνα με τον Blaise Pascal, το μόνο που μας ανήκει είναι το παρόν. Το παρόν έχει χαρές και λύπες αλλά οι δεύτερες είναι περισσότερες από τις πρώτες. Ετσι, ο άνθρωπος απογοητεύεται , αναπολεί το παρελθόν και αδημονεί για το μέλλον.



Σε ό τι αφορά το παρελθόν, η πάροδος του χρόνου έχει αμβλύνει τις δυσάρεστες εμπειρίες. Σε αυτό έχει συνεργήσει και η επιλεκτική μνήμη ώστε να  συγκρατεί αυτά που δεν τον πληγώνουν ή τον πληγώνουν λιγότερο και , κατά συνέπεια, μπορεί να  τα ανεχτεί και να τα ανακαλέσει.

Αλλοτε πάλι μετανιώνουμε για τις επιλογές μας στο παρελθόν.



Συχνά ακούμε  τους γεροντότερους να  λένε πόσο καλές ήταν οι προηγούμενες γενιές και πόσο κακή η σύγχρονη γενιά! Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Κάθε καινούρια γενιά είναι καλύτερη από την προηγούμενη, με περισσότερες γνώσεις και περισσότερες προκλήσεις. Όμως, είναι ανθρώπινο να αδυνατούμε να βγάλουμε συμπεράσματα όταν βρισκόμαστε στη δίνη των γεγονότων.



Δεν είναι τυχαίο, ότι η ιστορία γράφεται μετά παρέλευση 50 χρόνων από τα γεγονότα που πρόκειται να εξιστορηθούν. Και αυτό για να είναι ο ιστορικός αμερόληπτος και αποστασιοποιημένος από τα συμβάντα.



Σε ότι αφορά το μέλλον ο άνθρωπος βιάζεται να το βιώσει χωρίς όμως να είναι προδιαγεγραμμένο αν θα είναι καλύτερο από το παρελθόν-παρόν αλλά και πώς θα το βιώσει και αν θα το βιώσει. Ξέρουμε πως ο θάνατος είναι συνοδοιπόρος μας στη ζωή και μπορεί να μας επισυμβεί σε κάθε στιγμή. Ενώ το παρελθόν ο γνωρίσαμε και παρήλθε –και μας φαίνεται σα να πέρασε αστραπιαία- το μέλλον δεν το έχουμε ζήσει ακόμα.



Επομένως ό, τι μας ανήκει είναι μόνο αυτό που βιώνουμε τώρα σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο. Μετά από 5 λεπτά δεν ξέρουμε τι θα συμβεί. Κατά συνέπεια δεν  μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το μέλλον.



Σε τελευταία ανάλυση, το παρελθόν και το μέλλον εξαρτώνται από την ερμηνεία που τους δίνει η ανθρώπινη νόηση.



ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η σκεπτικιστική άποψη ότι ο χρόνος που πέρασε και ο χρόνος που αναμένεται δεν είναι τίποτα, δεν ευσταθεί επειδή ο χρόνος υπολογίζεται σε συνάρτηση με  το υποκείμενο που διαλογίζεται σε τόπο και χρόνο.





ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ «ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ»;



Ερώτημα: «Μπορούμε να συγκρατήσουμε και να καθυστερήσουμε τη ροή του χρόνου –το παρόν- την Παρασκευή ώστε  ν’ αργήσει η Δευτέρα»; Είναι μια συνήθης ερώτηση που έχει την ίδια απάντηση:



Τη ροή του χρόνου δεν μπορούμε ούτε να τη σταματήσουμε, ούτε να τη  συγκρατήσουμε ούτε να  την επιβραδύνουμε, επειδή αυτή η ροή  είναι ομοιόμορφη, συστηματικά κατανεμημένη σε υποδιαιρέσεις του χρόνου και συμμετρικά διαστήματα του χώρου, είναι  υπαρκτή και δεν εξαρτάται από τις δικές μας επιθυμίες. Ο ΠΡΑΚΤΙΚΟΣ και ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ χρόνος είναι στατικός. Πρόκειται ουσιαστικά για μια μορφή του χώρου.



Αντίθετα, επειδή τα πράγματα και οι καταστάσεις αλλάζουν, ο χρόνος δεν είναι παρά ένα σύστημα σχέσεων μεταξύ γεγονότων και καταστάσεων. Τότε ο χρόνος γίνεται ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ.



Επομένως, η ροή του χρόνου μας φαίνεται ότι δεν είναι αντικειμενική όχι σε σχέση με τον εαυτό του αλλά σε σχέση με εμάς όπως τον βιώνουμε και τον αξιολογούμε. Λέμε: «Αν επαναλαμβανόταν το παρελθόν και το ξαναζούσα, θα άλλαζα κάποια πράγματα!». Ο περασμένος χρόνος όμως δεν επανέρχεται και έτσι δεν μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα!. Αλλά και το παρόν αμέσως γίνεται παρελθόν!



Συμβαίνει όταν γράφουμε ή μιλάμε να χρησιμοποιούμε παροντικό χρόνο για κάτι που έγινε στο παρελθόν ή θα γίνει στο μέλλον. Αυτό γίνεται από την επιθυμία μας να ακινητοποιήσουμε το χρόνο δίνοντας έτσι την ψευδαίσθηση στον εαυτό μας ότι κάτι γίνεται τώρα και μας αφορά.



                                                         -------------------



ΣΕ ΠΟΙΟ ΒΑΘΜΟ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟ ΧΡΟΝΟ;



Αντίθετα, η βραδύτητα ή η ταχύτητα με  την οποία μπορούν να εξελίσσονται τα γεγονότα εξαρτάται από τις νοητικές μας προσλαμβάνουσες, δηλαδή από

Ø  τις συνθήκες ή τη διάθεση στις οποίες βρισκόμαστε τη δεδομένη στιγμή  αλλά και από

Ø  την αξία που αποκτά αυτή η χρονική στιγμή  για την ψυχοσυναισθηματική και νοητική μας ισορροπία.

Συχνά λέμε: « Τι γρήγορα που πέρασε η μέρα»! και άλλοτε πάλι: «Η μέρα δεν έλεγε να τελειώσει! Μου φάνηκε αιώνας!»

Ø  Στην πρώτη περίπτωση περάσαμε καλά γιατί θέλαμε να περάσουμε καλά αλλά και γιατί μπορεί να είχαμε φύγει από το σπίτι μας ευδιάθετοι  ή κάτι συνέβη, στο μεταξύ, που μας έφτιαξε τη διάθεση.

Ø  Στη δεύτερη περίπτωση, δεν περάσαμε καλά εξαιτίας μιας σειράς γεγονότων που μας προκατέλαβαν δυσμενώς.



Η ευτυχία, επομένως, είναι περισσότερο θέμα μιας νοητικής κατάστασης παρά θέμα χρόνου.



Εκτός δηλαδή από τη δική μας ψυχοσυναισθηματική  κατάσταση, (είμαστε προκατειλημμένοι, δεν κοιμηθήκαμε καλά, πονάμε…), υπάρχουν και εξωτερικοί παράγοντες, άσχετοι από εμάς,  που συμβάλλουν στο ευχάριστο ή το δυσάρεστο (μια απρόβλεπτη συνάντηση, ευχάριστη ή δυσάρεστη, ένα τυχαίο συμβάν…)



Ο χρόνος μας βοηθά να συναρμολογήσουμε τις εμπειρίες μας  και να  τους δώσουμε μια αιτιώδη σχέση. Όταν λέμε «ήταν η κακή στιγμή» σημαίνει ότι η διαδοχή μιας σειράς ενεργειών κατά το άμεσο παρελθόν έφερε το συγκεκριμένο αποτέλεσμα, στο παρόν, με ενδεχόμενα δυσάρεστες προεκτάσεις στο  μέλλον.

Στο χρόνο ως διάρκεια, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον εισδύουν το ένα μέσα στο άλλο. Ετσι αυτά αποτελούν ένα οργανικό όλο, που βρίσκεται σε αδιάλειπτη ροή –μια ροή, όμως, με διακυμάνσεις.

-----------------------



ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΙΚΗ



ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΜΗΧΑΝΗΣ  ΣΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΟΝΤΑ;



Σκοπός της επιστημονικής έρευνας είναι η διευκόλυνση της ζωής του ανθρώπου. Τεράστια ποσά δαπανώνται στην έρευνα και η μηχανή έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας. Όμως οι εσωτερικές της λειτουργίες έχουν ένα όριο.

1. Σύμφωνα με  το συγγραφέα μια μηχανή στερείται αυθορμητισμού.

Μια μηχανή δε μπορεί  να έχει αυθορμητισμό επειδή έχει επινοηθεί για να διευκολύνει τη ζωή του ανθρώπου και, ρυθμίζεται από αυτόν ανάλογα με τις  κοινωνικές ανάγκες που προκύπτουν. Επομένως μια μηχανή δε μπορεί να αντιμετωπίζει κριτικά τα αναφυόμενα προβλήματα επειδή απουσιάζει  όχι μόνο το έλλογο στοιχείο αλλά και όλες εκείνες οι πνευματικές διεργασίες που θα την καθιστούσαν χρήσιμη και αποτελεσματική αφ΄  εαυτής.



Σε αντίθετη περίπτωση  η εφεύρεση θα γινόταν πολύ επικίνδυνη και θα διοχετευόταν σε ατραπούς ανεξέλεγκτους.



2. Επίσης η μηχανή στερείται και ποικιλίας.

Μια μηχανή είναι ρυθμισμένη από τον εντολέα της, τον άνθρωπο, να κάνει συγκεκριμένες λειτουργίες σε δεδομένο χρόνο και υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Αυτή η κανονικότητα κάνει τη μηχανή αποτελεσματική για τη ζωή μας στην υπηρεσία της οποίας τίθεται. Μια ενδεχόμενη ποικιλία σημαίνει ότι ανατρέπει αυτήν την κανονικότητα με αποτέλεσμα να γίνεται απρόβλεπτη και να καθίσταται επικίνδυνη για  τον άνθρωπο.



Από την άλλη, συχνά λέμε «αυτός δουλεύει ή σκέφτεται σα μηχανή». Αυτό σημαίνει ότι έχει υποτάξει τον αυθορμητισμό και την ποικιλία σε μια κανονικότητα και μια συστηματικότητα που τον βοηθά να εκλογικεύει την ασύνταχτη σκέψη του και τις απρόβλεπτες πρωτοβουλίες του . Με αυτό τον τρόπο τις διοχετεύει σε μια συγκεκριμένη διαδρομή με προβλέψιμα και επιδιωκόμενα αποτελέσματα που θα έχουν, πάντοτε,  την κοινωνική αποδοχή.



Συχνά λέμε «οι εργαζόμενοι είναι γρανάζια ενός συστήματος». Το κοινωνικό σύστημα παρομοιάζεται με μια μηχανή της οποίας τα γρανάζια είναι άνθρωποι που το εξυπηρετούν. Αυτό σημαίνει ότι εκτελούν συγκεκριμένες λειτουργίες προκειμένου να  ολοκληρωθεί ένα αποτέλεσμα που αποτελείται από μικροεπεμβάσεις. Στο τέλος, βέβαια, ο εργαζόμενος εμφανίζεται να έχει αλλοτριωθεί και αποξενωθεί  από το προϊόν της εργασίας του επειδή δεν είναι δικό του δημιούργημα, εξ ολοκλήρου, επειδή έχει κάνει ένα μόνο τμήμα του, επειδή  δεν παρεμβαίνει αποφασιστικά στην ποιότητα του. Αντίθετα, ο εργοδότης,  ως ιδιοκτήτης των μέσων παραγωγής, καθορίζει την ποσότητα και ιδιοποιείται την υπεραξία της εργασίας με στόχο το μέγιστο κέρδος.



                                                         -------------------





ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΗΝ  ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ RUSSELL  ΟΤΙ Η ΜΗΧΑΝΗ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΑΛΛΗΛΟΣΥΓΚΡΟΥΟΝΤΑΙ



Ενας επιστήμονας που διεξάγει έρευνα πρέπει να είναι ελεύθερος να πειραματιστεί στο εργαστήριο  αλλά και να ανακοινώσει τα αποτελέσματα στα παγκόσμια συνέδρια. Αυτό είναι ένα σημαντικό βήμα για  τη γνωστοποίηση των πορισμάτων της έρευνας στην επιστημονική κοινότητα αλλά και για την πρακτική εφαρμογή τους από την κοινωνία.

Ο τρόπος, όμως, με τον οποίο θα εφαρμοστούν τα αποτελέσματα πρέπει να είναι ομοιογενής και ομοιόμορφος για όλους τους ανθρώπους, να προάγουν τη ποιότητα της ζωής, πέρα από τα  οικονομικά κριτήρια και να διασφαλίζουν τα ειρήνη .



Το ερώτημα που τίθεται είναι πόσο ελεύθερη ή πόσο επωφελής είναι η επιστημονική έρευνα και κατά πόσο το ένα δεν ανατρέπει το άλλο.



Παίρνουμε ως δεδομένο ότι  η επιστημονική έρευνα δε μπορεί να τεθεί υπό έλεγχο γιατί η λογοκρισία περιορίζει την ελευθερία της.

Από την άλλη, όμως, πρέπει να είναι επωφελής για τον άνθρωπο.

Επομένως, ο επιστήμονας πρέπει να έχει ήθος, να μην υποτάσσεται σε εξωγενείς παράγοντες, να μην παρασύρεται από τη μέθη της έρευνας όταν διαβλέπει ότι τα αποτελέσματα μπορεί να είναι, μακροπρόθεσμα, καταστροφικά για τον άνθρωπο.

Η κοινωνία τον εμπιστεύεται γιατί της δημιουργεί ασφάλεια και δεν επιτρέπεται να την απογοητεύσει με τη δική του αυτοδέσμευση σε  κάθε είδους συμφέροντα που στοχεύουν στην εξουσία, τη δύναμη και το κέρδος.

Π.χ.

Ø  Τα φάρμακα πρέπει να είναι φθηνά ή να επιτρέπουν οι εταιρείες να γίνονται αντίγραφα για ασθένειες που μαστίζουν ευπαθείς κοινωνικές ομάδες κυρίως σε χώρες του Τρίτου κόσμου.  

Ø  Η κλωνοποίηση πρέπει να χρησιμοποιείται για τη μεταμόσχευση οργάνων και όχι για τη δημιουργία πανομοιότυπων ανθρώπων.

ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΜΕ  ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ; ΕΞΕΤΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΕΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΡΩΤΗΣΗΣ



Η τεχνολογία έχει συμβάλει σημαντικά στη βελτίωση της ζωής του ανθρώπου.  αλλά κάθε νόμισμα έχει πάντα δυο όψεις.   

Με την τεχνολογία ο άνθρωπος χρησιμοποίησε την επιστήμη στην πράξη για να βελτιώσει τη ζωή του ποιοτικά και ποσοτικά.



1.     Στην υγεία τα φάρμακα έχουν συμβάλει σημαντικά στον περιορισμό της παιδικής θνησιμότητας και στην αύξηση του προσδόκιμου της ζωής  αλλά, από την άλλη, οι φαρμακευτικές εταιρείες δρομολογούν και ελέγχουν την αναγκαιότητα της χρήσης των φαρμάκων με στόχο το κέρδος.

2.     Η πυρηνική ενέργεια είναι χρήσιμη στην ιατρική και στην παραγωγή ενέργειας αλλά και επικίνδυνη για την κατασκευή της ατομικής βόμβας που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από παρανοϊκούς δικτάτορες σε ανελεύθερα καθεστώτα..

3.     Στο περιβάλλον, ο άνθρωπος κατασκεύασε γεφύρια, δρόμους, λιμάνια και αεροδρόμια, Εκμηδένισε την απόσταση και το χρόνο αλλά καταστρέφει, συστηματικά, τη χλωρίδα και τη πανίδα και η υπερθέρμανση απειλεί τον πλανήτη,

4.     Στην καθημερινότητα, την άνεση χρόνου που δημιουργεί η υψηλή τεχνολογία (όπως π.χ. η χρήση του Η/Υ)στον άνθρωπο,  αντί να την αναλώνει στον πολιτισμό και την ανάπτυξη των ανθρώπινων σχέσεων την αναλώνει στη δημιουργία πλασματικών αναγκών και στη συνακόλουθη επιδίωξη του κέρδους.  Ετσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος με αποτέλεσμα η αγάπη και η αλληλεγγύη να υποκαθίστανται από καταναλωτικά αγαθά.

5.     Στην παιδεία, έχει εκλείψει ο αναλφαβητισμός, έχει καθιερωθεί η δωρεάν εκπαίδευση οι νέοι έχουν περισσότερες και καλύτερες δυνατότητες σπουδών και εργασίας αλλά ο ανταγωνισμός  και η χρησιμοθηρική γνώση καταστρέφουν την ευγενή άμιλλα και την εμμονή στις ανθρωπιστικές αξίες.



Αν σκεφθούμε ότι ο πλανήτης παρά την αλματώδη τεχνολογική εξέλιξή μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, κινδυνεύει από την ξηρασία για  την οποία  όλο και πυκνώνουν οι φωνές που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και ανέχεται καθεστώτα δικτατορικά, εμφύλιους πολέμους και λαούς ανέστιους που μαστίζονται από τις ασθένειες ώστε να  συρρέουν μαζικά στην Ευρώπη για μια καλύτερη ζωή, τότε ναι, οι κίνδυνοι για το μέλλον της ανθρωπότητας είναι υπολογίσιμοι.

Στην τελευταία περίπτωση πρέπει να εκλείψουν οι αιτίες που δημιουργούν ανθρωπιστικά προβλήματα. Για να γίνει αυτό πρέπει να χρηματοδοτηθούν τα κράτη του Τρίτου Κόσμου ώστε να δημιουργήσουν υποδομές. Όμως η χρηματοδότηση, αυτή η μικρή, δεν πιάνει τόπο επειδή χάνεται στην άβυσσο της διαφθοράς.

Και μολονότι όλοι γνωρίζουν ότι η ανεξέλεγκτη τεχνολογική πρόοδος οδηγεί σε αδιέξοδα, ωστόσο επεκτείνονται οι εφαρμογές της και μάλιστα σε τομείς υψηλής επικινδυνότητας όπως είναι τα μεταλλαγμένα τρόφιμα και η κατάχρηση ρυπογόνων μέσων, η αλόγιστη κατανάλωση και η κατάχρηση ενεργοβόρων μέσων. 



Σε τελευταία ανάλυση, ο άνθρωπος κινδυνεύει από τη ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας του και από την αλαζονεία του.

                                                         -------------------------





ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΟΝΤΑ, ΟΙ ΑΛΛΟΙ, ΟΙ ΑΞΙΕΣ



ΠΩΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΓΙΑ ΜΑΣ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΗΘΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ;

΄



ΔΙΕΘΝΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑ



Τα ηθικά προβλήματα αποτελούν από μόνα τους μια πρόκληση. Καλούμαστε να ευαισθητοποιηθούμε, να προβληματιστούμε, και να συμβάλουμε στην άμβλυνσή τους. Η επίλυσή τους είναι εξαιρετικά δύσκολη επειδή απαιτεί συντονισμένη κρατική και διακρατική αρωγή για να είναι αποτελεσματική αλλά και εξατομικευμένη συμμετοχή.

Για να γίνει το πρώτο απαιτείται τα κράτη να ενδιαφέρονται ουσιαστικά για  την εξασφάλιση στους λαούς των στοιχειωδών δικαιωμάτων στέγης, τροφής, μόρφωσης, υγείας και δημοκρατικών ελευθεριών .

Για να γίνει το δεύτερο, το δικαίωμα στην εκπαίδευση και την ενημέρωση αλλά και την ελεύθερη

πρέπει να γενικευθούν ώστε  να καταπολεμηθούν η περιθωριοποίηση και ο θυμός που προκαλούν και την παραβατικότητα.



Σήμερα ο πολιτισμός, η επιστήμη και η τεχνογνωσία μπορούν να είναι επωφελείς μόνο για ένα κομμάτι του πλανήτη μας και για ορισμένες κοινωνικές τάξεις. Συνακόλουθα απομακρυνόμαστε και αποξενωνόμαστε όλο και πιο πολύ από τις καθημερινές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συμβαίνουν τόσο στο στενό μας περιβάλλον όσο και στον ευρύτερο κόσμο γενικότερα. Η φυσική τάση του ανθρώπου για ευδαιμονισμό τον κάνει επιλήσμονα και ευεπίφορο στην ευκολία.



ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ



Με την ευθανασία μεθοδεύεται ο θάνατος ενός ανθρώπου  χωρίς οδυνηρά συμπτώματα όταν η ασθένεια είναι αποδεδειγμένα ανίατη ώστε να συντομευθούν η αγωνία ή ο πόνος αλλά και μια ζωή χωρίς αξιοπρέπεια.

Θεωρητικά, στα πλαίσια της ελευθερίας της συνείδησης είναι δικαίωμα του ασθενούς να επιλέξει αν θα ζήσει ή αν θα πεθάνει μυστικά, αβίαστα και υπεύθυνα αν η ζωή του έχει γίνει αφόρητη.



Βρισκόμαστε όμως μπροστά στο δίλημμα, ποιος θα βοηθήσει κάποιον να πεθάνει και να  μη θεωρηθεί συνεργός σε φόνο με δεδομένο ότι υπάρχουν σοβαρές ηθικές αναστολές γιατί η ζωή αποτελεί θείο δώρο αλλά και αυτοσκοπό. Η ζωή όπως και αν εξελίσσεται δεν εγείρει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης. Τη βιώνουμε έτσι κι αλλιώς και την αποδεχόμαστε όσο μίζερη και να είναι.

Ο Οιδίπους δεν αυτοκτόνησε όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με τα ανομήματα του που τον άφηναν κοινωνικά ακάλυπτο, όχι μόνο για να αντιμετωπίσει τα λάθη του αλλά και για να αποδειχτεί ότι τίποτε δεν είχε τελειώσει όταν έφευγε από τη Θήβα!

Ο κατάκοιτος  ήρωας στο ισπανικό κινηματογραφικό έργο «Η θάλασσα μέσα μου» έκανε μια δωδεκάχρονη απέλπιδα προσπάθεια, από δικαστήριο σε δικαστήριο, προκειμένου να  του επιτρέψουν να τερματίσει τη ζωή του, με υποβοηθούμενη ευθανασία, πράγμα που τελικά επέτυχε!



Επίσης με την η ευθανασία απεγκλωβίζεται το συγγενικό περιβάλλον από αυτή την ιδιότυπη ομηρία  από έναν ανίατα ασθενή –και αυτός ο απεγκλωβισμός είναι ηθικός, υλικός, οικονομικός, συναισθηματικός.

Θα  μπορούσε, όμως, κάποιος να αντιτείνει ότι η ευθανασία μπορεί να είναι σκοπούμενη αν προκύπτουν περιουσιακά ζητήματα ή αν ο γιατρός έχει χρηματιστεί και εκδώσει σκόπιμα λανθασμένη γνωμάτευση.



Υπάρχουν, όμως  και περιπτώσεις ανθρώπων που είχαν περιέλθει σε κώμα και κάποια στιγμή, μετά από πολλά χρόνια, επανήλθαν στο συνειδητό αλλά και περιπτώσεις ανθρώπων, όπως

του Steven Hawkins, φυσικού και συγγραφέα, ο οποίος διατηρεί ένα λαμπερό μυαλό αλλά είναι καθηλωμένος στο αναπηρικό αμαξίδιο και κουνά  μόνο τα δάκτυλα του δεξιού του χεριού για να

χειρίζεται το Η/Υ ή

του παραπληγικού Ιρλανδού ζωγράφου που έμαθε να ζωγραφίζει με το αριστερό του πόδι.





ΕΚΤΡΩΣΗ



Άλλο ένα  πρόβλημα που απασχολεί τις κοινωνίες είναι η έκτρωση. Η καθολική εκκλησία αντιτίθεται σφοδρά. Η ορθόδοξη δεν το συζητάει κάν.

Αναντίρρητα, πρόκειται για τη θανάτωση ενός «εν δυνάμει ανθρώπινου» πλάσματος. Μια γυναίκα που δεν μπορεί να τεκνοποιήσει εξεγείρεται όταν κάποια άλλη γυναίκα απορρίπτει το παιδί της για λόγους που η πρώτη θεωρεί σοβαρούς ενώ η δεύτερη τους αμφισβητεί.

Αν λάβουμε  υπόψη ότι στην Ευρώπη οι γεννήσεις μειώνονται σε απελπιστικό βαθμό, κυρίως λόγω της οικονομικής και συναισθηματικής αυτονόμησης των γυναικών, οι εκτρώσεις  ή οι εγκυμοσύνες  σε  μεγάλη ηλικία συμβάλλουν στην περαιτέρω συρρίκνωση του πληθυσμού.



Αλλά προτού καταφερθούμε ενάντια στην έκτρωση πρώτα πρέπει να δούμε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες προκύπτει μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη και έρχεται στον κόσμο ένα παιδί.



Στην Αφρική και την Ασία, όπου δεν λειτουργεί καθόλου ο έλεγχος των γεννήσεων και παραβιάζονται κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι εμφύλιοι πόλεμοι έχουν καταλύσει κάθε έννοια δικαίου, οι γυναίκες, μέσα στην άγνοια και τη φτώχεια, γεννάνε πολλά παιδιά χωρίς να τους έχουν εξασφαλίσει το μέλλον με αποτέλεσμα  να πεθαίνουν εκατομμύρια  προτού να συμπληρώσουν το πέμπτο έτος της ηλικίας τους.

Για να  ζήσει ένα παιδί σωστά πρέπει οι γονείς του να του εξασφαλίζουν μια ζωή αξιοπρεπή. Όταν λοιπόν το ζευγάρι αδυνατεί οικονομικά ή ψυχοσυναισθηματικά να μεγαλώσει το παιδί του είναι προτιμότερο να μην το φέρει στον κόσμο αν πρόκειται να το κάνει δυστυχισμένο.



Στην προκειμένη περίπτωση πρέπει να παρεμβαίνει το κράτος  ώστε να εξαλείφονται οι αιτίες που κάνουν πολλές γυναίκες να μένουν μόνο στο ένα παιδί ή να  καταφεύγουν στην έκτρωση. Μπορεί λοιπόν, να παρέμβει και να ενισχύσει οικονομικά τις ασθενέστερες τάξεις αλλά και να δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να διαμορφώνουν τη ζωή τους όπως επιθυμούν μακριά από ταξικούς περιορισμούς, δηλ. να έχουν απεριόριστες ευκαιρίες μόρφωσης και επαγγελματικής αποκατάστασης.  Μια κοινωνία με  ευνοημένους πολίτες από τη μια μεριά και πολίτες περιθωριοποιημένους από την άλλη θα καταφεύγει, πάντα, στη βία-και η έκτρωση είναι μια μορφή βίας- όταν δεν μπορεί να ζήσει και να δημιουργήσει οικογένεια.



ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ  ΤΩΝ ΖΩΩΝ



Το επίπεδο ενός πολιτισμού φαίνεται από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τους αδύναμους και τα ζώα. Ο άνθρωπος από τη φύση του θέλει να επιδεικνύει τη δύναμή του, να εξουσιάζει και να λύνει με αυτόν τον τρόπο τα  υπαρκτά ή ανύπαρκτα προβλήματά του.

Είναι χαρακτηριστική η απάντηση των Αθηναίων στους Μηλίους: «Το δίκαιο είναι με αυτόν που έχει τη δύναμη να το επιβάλει!».

Ετσι αισθάνεται ότι είναι «κάποιος», υπερνικά  την ανασφάλειά του και διοχετεύει σε κάποιο πλάσμα –αδύναμο να αντιδράσει- την οργή, το θυμό ή το μίσος του επειδή και κάποιοι άλλοι έχουν ασκήσει βία επάνω στον ίδιο. Ετσι η βία γίνεται «μπούμερανγκ» αλλά προκαλεί και «καραμπόλα». Γυρνάει πίσω σ’ εμάς, προσκρούει στον επόμενο…η βία φέρνει βία.



Βλέπουμε  τη βία σε διάφορους χώρους και με διάφορες μορφές:

στην οικογένεια,

στο σχολείο,

στην εργασία,

στις κοινωνικές συναναστροφές,

βία ασκούν διάφορες μορφές κρατικής οργάνωσης όταν αυτές δεν είναι δημοκρατικές αλλά και

έμμεση βία, το δημοκρατικό κράτος, στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει όποιον το αμφισβητεί όπως συμβαίνει σήμερα με τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται η τρομοκρατία στη δυτική Ευρώπη και της Η.Π.Α.



Ο βασανισμός των ζώων οφείλεται

στο περιεχόμενο της αγωγής στο σπίτι και στο σχολείο,

στην αδιαφορία μας για άλλες μορφές φυσικής ζωής που δεν εμπίπτουν στα άμεσα ενδιαφέροντά μας

στην αποξένωσή μας από τη φύση,

στην βιασύνη με την οποία ζούμε με αποτέλεσμα να στερούμαστε μια ζωή ισορροπημένη και ήπια

στις  καταναλωτικές  μας συνήθειες,

στη χρησιμοθηρία μας.



Αποτέλεσμα:

Γινόμαστε σκληροί και αδιάφοροι, συναισθηματικά άτεγκτοι και απάνθρωποι. Τα ζώα αποτελούν μέσο για  τη διασφάλιση της δικής μας πολυτελούς ζωής και της επιθυμίας μας για επίδειξη



Εχθρικό στην προστασία των ζώων είναι και το κράτος όταν τα κακοποιημένα ζώα τα αφήνει στην τύχη τους ή όταν δεν διαμορφώνει υποδομές για την  προστασία τους



Είναι συγκλονιστικές οι εικόνες

βαριά τραυματισμένων ζώων από αδίστακτους κυνηγούς,

σκυλιών που έχουν ακρωτηριαστεί από παιδιά-τυράννους χάριν παιδιάς,

της καφέ αρκούδας που, μολονότι προστατεύεται από διεθνείς οργανισμούς, πέφτει θύμα τροχαίου με συχνότητα μια αρκούδα την εβδομάδα στην προσπάθειά της να περάσει το δρόμο, στη Β. Ελλάδα,

των ζώων που απομακρύνονται από το φυσικό τους περιβάλλον για να εγκλωβιστούν σε διαμερίσματα και

των ζώων που με σκληρή εκπαίδευση παίζουν στα τσίρκα.



Ωστόσο



Υπάρχουν ιδιωτικές εταιρείες προστασίας ζώων που καταφεύγουν στην επαιτεία προκειμένου να εξασφαλίσουν την επιβίωση των ζώων που έχουν εγκαταλειφθεί  από τους ιδιοκτήτες τους ή βασανιστεί.

Ολο και πιο πολλοί φιλοζωϊκοί οργανισμοί διαμαρτύρονται για  τη χρησιμοποίηση των ζώων σε πειράματα  για φάρμακα ή καλλυντικά.

Ολο και πιο πολλοί φιλοζωϊκοί οργανισμοί διαμαρτύρονται για  το θάνατο των ζώων προκειμένου να  χρησιμοποιηθεί το δέρμα τους ή το τρίχωμά  τους για παπούτσια και δερμάτινα ή γούνινα πανοφώρια.

Υπάρχουν και ιδιώτες –συνήθως μεγάλης ηλικίας- με υπερβολική αγάπη για τα ζώα και αυτό οφείλεται στη διάψευσή τους, ενδεχομένως, από τους ανθρώπους. Τότε αντιμετωπίζουν τα ζώα σαν ανθρώπους και επιδεικνύουν σε αυτά μια στοργή αφύσικη που τα εγκλωβίζει στις δικές μας ανάγκες και ανησυχίες και δεν τους διασφαλίζει τη δική τους άνεση: ζώα που τα κουβαλάμε αγκαλιά ,που τα ντύνουμε για να μην κρυώσουν ή που τα καθίζουμε στον καναπέ!...



                                                         --------------------





ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ ΠΟΙΟΙ ΛΟΓΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ;



Κάθε εποχή έχει το δικό της κώδικα  ηθικής και τις δικές της ανάγκες.  Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, πρέπει να γυρίζουμε  στη φύση : ο πλασματικός, ο όχι αυθεντικός τρόπος της ζωής μας καταστρέφει αργά και μεθοδικά τη φύση και εμάς.

Για να γίνει όμως αυτή η επιστροφή πρέπει

να αλλάξουμε νοοτροπία,

να ιεραρχήσουμε τις προτεραιότητές μας,

να επιλέξουμε  ήπιους ρυθμούς με

λιγότερο άγχος,

περιορισμένες ανάγκες και

μετρημένη κατανάλωση,

να αφουγκραζόμαστε τους ρυθμούς του περιβάλλοντός μας –έμψυχου και άψυχου- ώστε να μην παραβιάζουμε  τις –φυσικές και ηθικές- αντοχές του, για την προστασία και την επιβίωσή του.

Σε τελευταία ανάλυση, ο άνθρωπος είναι μέρος του κόσμου μέσα στον οποίο ζει και από αυτό εξαρτάται και η δική του επιβίωση, τώρα που οι κίνδυνοι για τη βιωσιμότητα του πλανήτη είναι περισσότερο ορατοί παρά ποτέ.



                                                ------------------------------              



ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΑΣ ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΓΚΕΡ;



Η Αφρική και η Ασία-ο Τρίτος Κόσμος- υποφέρουν από

την πείνα,

την ξηρασία,

τις αρρώστιες - πράγμα που  δε συνέβαινε σε τέτοια τρομακτική έκταση- το πρώτο μισό του 20ου αι.





Υποφέρουν

από τεχνητά σύνορα που δημιούργησαν οι αποικιοκράτες με συνακόλουθους εμφύλιους πολέμους των φυλών,

από διεφθαρμένες κυβερνήσεις -συχνά εγκάθετες  και υποστηριζόμενες από τους αποικιοκράτες-

από πολυεθνικές εταιρείες που νέμονται τον πλούτο των κρατών σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις



Αυτά τους τα κληροδότησε ο πολιτισμένος κόσμος –δηλαδή η Ευρώπη και η Η.Π.Α. -επειδή χρησιμοποίησαν τους κατοίκους τους για να δημιουργήσουν το δικό τους βιομηχανικό και τεχνολογικό πολιτισμό,

λεηλάτησαν τις πλουτοπαραγωγικές τους πηγές με διάφορους τρόπους,

έστρεψαν την παραγωγή σε προϊόντα  που είχε ανάγκη ο ανεπτυγμένος κόσμος,

προώθησαν ένα δυτικό τρόπο ζωής απαξιώνοντας τη δική τους διατροφική παράδοσή αλλά και τις συνήθειές τους



Και τώρα που οι πόλεμοι και οι κάθε είδους καταστροφές δημιούργησαν και εξακολουθούν να δημιουργούν τεράστια κύματα παράνομων μεταναστών και προσφύγων,

ο κόσμος μας  αντιμετωπίζει –για  πρώτη φορά- το αδιέξοδο της πολιτικής του.

Δυστυχώς οι σύνοδοι στο Κιότο και στην Κοπεγχάγη δεν έφεραν τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.

Η Κίνα και οι  Η.Π.Α., οι μεγάλοι ρυπαντές του πλανήτη, δεν είχαν το ηθικό σθένος να λάβουν ουσιαστικά μέτρα που θα έκαναν την κατάσταση αναστρέψιμη.



Επομένως δεν μπορούμε  να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας στο θεό. Υπεύθυνη για την απουσία ηθικής από μέρους μας είναι η άπληστη φύση μας και η επιθυμία μας να μην αποχωριστούμε τον καταναλωτικό τρόπο ζωής μας που νομίζουμε  ότι μας κάνει ευτυχείς χωρίς να είναι αλήθεια. Νομίζουμε  ότι μας δίνει δύναμη αλλά ούτε αυτό ανταποκρίνεται στην αλήθεια  γιατί η δύναμη είναι αδυναμία όταν όλος ο κόσμος γύρω μας τρεκλίζει μέσα στα αδιέξοδα και τις ανασφάλειες.

---------------------



ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ



ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΕΑ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΓΙΑ  ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΥΤΥΧΙΑ



Η έννοια της ευτυχίας από αρχαιοτάτων χρόνων δεν έχει παγκόσμια σταθερή έννοια, συνδέεται με την κουλτούρα και τον τρόπο ζωής και σκέψης κάθε λαού.



Στην ακαδημαϊκή βιβλιογραφία , η ευτυχία , κατά κύριο λόγο , ορίζεται σε σχέση με το να είμαστε  καλά,  τις θετικές σχέσεις, τη γενική θετική διάθεση, την ικανοποίηση για τη ζωή, την ολιστική υγεία, την ποιότητα ζωής, την ευημερία, την απρόσκοπτη καλλιέργεια του θρησκευτικού συναισθήματος, την πνευματικότητα, τα χρήματα ή, ακόμη καλύτερα, με την ύπαρξη ενός συνδυασμού όλων αυτών.



 Η  ευτυχία συνδέεται με  την καλή διάθεση, την ευχαρίστηση, την ελευθερία,  την προσωπική ηρεμία ή την άνεση μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον, η ευτυχία είναι ένα άθροισμα  από διαχρονικές δηλώσεις για τον εαυτό μας και τον τρόπο ζωής και σκέψης μας, είναι αποτέλεσμα των ατομικών εμπειριών,  αφορά την προσωπική ικανοποίηση του ατόμου σε  σχέση, πάντα, και με την ικανοποίηση των άλλων, όπως της οικογένειας, του στενότερου και ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος. Η ευτυχία συνδέεται με  την ανακούφιση από τον πόνο, τη λύπη, τη σύγκρουση και τη ματαίωση .



Ευτυχία είναι η αυτοολοκλήρωση και αυτονομία, οι αποτελεσματικές διαπροσωπικές σχέσεις, ο λογικός τρόπος σκέψης, η ελαχιστοποίηση της ανησυχίας και των συγκρούσεων, η προσωπική ανάπτυξη, η αναδόμηση των αρνητικών παράλογων ή χωρίς λογική σκέψεων, η αγνόησή τους ώστε να μην επιτρέπουμε στον εαυτό μας  να ενοχληθεί από τις αρνητικές πράξεις - αντιδράσεις των άλλων, η με νόημα εργασία, η διαχείριση των περιβαλλοντικών παραγόντων και η επίδρασή τους, η αμοιβαιότητα στη συμπάθεια, η θετική σκέψη για την ζωή .



Ευτυχία είναι η επίγνωση του τρόπου με τον οποίο θα χρησιμοποιήσουμε τα ψυχικά αποθέματα και τον λογικό τρόπο σκέψης ώστε να  επιτύχουμε την αυτοολοκλήρωση και συνεπώς την ευτυχία. Αυτό εξηγεί το φαινόμενο των ημερών , της σύγχρονης εποχής όπου πολλοί άνθρωποι έχουν ευημερία αλλά  αναλώνονται στο ψάξιμο της «αληθινής» ευτυχίας , σε αντίθεση , με ανθρώπους οι οποίοι έχουν πολύ λίγα πράγματα αλλά νοιώθουν πλήρεις και ευτυχισμένοι.



Η ευτυχία έρχεται ως αποτέλεσμα των επιλογών και των πράξεών μας και λιγότερο από τις συνθήκες και τις καταστάσεις - εμπειρίες της ζωής μας.



Φαίνεται πως δεν θα ήταν ρεαλιστικό να δηλώσουμε πως η ευτυχία είναι τόσο εύκολη στην επίτευξη της, λόγω των ρυθμών ζωής, του πόνου, της απώλειας και της ανησυχίας .



Σε τελευταία ανάλυση, ευτυχία είναι ο τρόπος μέσα από τον οποίο θα μπορέσουμε να διαχειριστούμε αυτά τα φαινόμενα της ζωής, κάνοντας θετικές σκέψεις και επιλογές, εστιάζοντας στο παρόν χωρίς να απογοητευόμαστε για το μέλλον ή να αναπολούμε ανεκπλήρωτες πράξεις του παρελθόντος σκεπτόμενοι τρόπους που θα μας οδηγήσουν στην εκπλήρωση των βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων επιδιώξεών μας, των δικών μας  και των άλλων.





                                                                     ----------------------







EΙΝΑΙ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ;

ΠΟΙΕΣ, ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΗΣ;



Μια ευνομούμενη πολιτεία πρέπει να μεριμνά για τη δίκαιη ανακατανομή του εισοδήματος σε όλους τους πολίτες και για την είσπραξη των φόρων ανάλογα με  τα εισοδήματα. Οι άμεσοι φόροι πρέπει να είναι ενισχυμένοι έναντι των εμμέσων: οι πρώτοι θίγουν τα υψηλά εισοδήματα ενώ οι δεύτεροι θίγουν τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους τους άνεργους.



Μια ευνομούμενη πολιτεία αναπτύσσει μηχανισμούς ελέγχου ώστε οι καταχρήσεις να τιμωρούνται αν όχι να προλαμβάνονται.



Μια ευνομούμενη πολιτεία πρέπει να μεριμνά περισσότερο για  τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες –άνεργους, γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένους, πρόσφυγες και μετανάστες- εκείνες δηλαδή τις ομάδες που έχουν περισσότερο ανάγκη και δεν γνωρίζουν –γιατί υπάρχει λειτουργικός αναλφαβητισμός- ή δεν μπορούν –εξαιτίας της οικονομικής τους αδυναμίας που θα τους επέτρεπε  να προσφύγουν σε νομικές υπηρεσίες-να διεκδικήσουν το δίκιο τους.



Μια ευνομούμενη πολιτεία δίνει την ευχέρεια σε  όλους τους πολίτες να τύχουν δωρεάν αποτελεσματικής νομικής συνδρομής σε περίπτωση που αδικούνται είτε από το κράτος είτε από υπηρεσίες.



Μια ευνομούμενη πολιτεία παρέχει δωρεάν εκπαίδευση,  χωρίς στεγανά και αποκλεισμούς, απεριόριστες δυνατότητες μόρφωσης αλλά και  όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που θα επιτρέψουν στους πολίτες να αναπτύξουν τα ταλέντα και τις δεξιότητές τους.



Μια ευνομούμενη πολιτεία πρέπει να  εξασφαλίζει εργασία μέσα από υγιείς συνθήκες λειτουργίας της αγοράς. Η απόλυτη ελευθερία στο εμπόριο και τη βιομηχανία οδηγεί στην ασυδοσία, ενισχύει τον αθέμιτο πλουτισμό, την απληστία, την επιδίωξη του μέγιστου κέρδους και οδηγεί σε απόγνωση μεγάλες κοινωνικές ομάδες. (Η ύφεση του 2009-2010, που οφειλόταν στον τυχοδιωκτισμό των τραπεζών, οδήγησε στην οικονομική στήριξή τους από τις κυβερνήσεις αλλά ετοιμάζονται να επαναλάβουν τα ίδια, προκλητικά προς το κοινό αίσθημα, λάθη χορηγώντας bonus εκατομμυριων στα golden boys)



Μια ευνομούμενη πολιτεία πρέπει να εξασφαλίζει τη δωρεάν πρόσβαση σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας και στη μόρφωση χωρίς προϋποθέσεις, στεγανά και αποκλεισμούς.



Μια ευνομούμενη πολιτεία πρέπει να παρέχει ασφάλεια και αξιοπρέπεια στους πολίτες της σεβόμενη το Σύνταγμα, το διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα.





Σε τελευταία ανάλυση, η αναδιανομή των φόρων έχει και αυτό το σκοπό παράλληλα με  την πρόοδο του κράτους σε όλους τους τομείς: την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών και ασφάλειας



                                                         -----------------------





ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΥΤΥΧΙΑ;



Στις δημοκρατούμενες χώρες υπάρχουν σχετικά καλές  συνθήκες για  να εξασφαλίσουν την ατομική ευτυχία. Τέτοιες είναι οι χώρες της Ευρώπης, των Η.Π.Α. και της Αυστραλίας όπου ένα πλέγμα συνταγματικών ελευθεριών σε συνάρτηση με  το  διεθνές δίκαιο και το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παρέχει ισονομία και ισοπολιτεία, τη δυνατότητα της ελεύθερης έκφρασης, το δικαίωμα της απεργίας, το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και της ιδιοκτησίας.



Βέβαια ο παραγόμενος πλούτος είναι αποτέλεσμα της αποικιοκρατίας, της αλυσιδωτής οικονομικής εκμετάλλευσης λαών από λαούς, των πολέμων.



Στον υπόλοιπο κόσμο, δικτατορικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα, πνιγμένα στο ψέμα και τη διαφθορά, ο ισλαμικός φανατισμός, οι εμφύλιοι πόλεμοι, οι εδαφικές διεκδικήσεις (Ρωσία-Τσετσενία, Ισραήλ-Παλαιστίνη), τα εγκλήματα τιμής  παρεμποδίζουν τους αυτόχθονες να ζήσουν φυσιολογικά τη ζωή τους και εκμηδενίζουν την αξία του ανθρώπου όταν η βία και οι θάνατοι είναι καθημερινό φαινόμενο που παραμένει ανεξιχνίαστο και ατιμώρητο.



Δεν υπάρχουν ουσιαστικές πολιτικές συνθήκες όταν  σαράντα πέντε εκατομμύρια στις Η.Π.Α. είναι χωρίς περίθαλψη –και οι «τακτοποιημένοι» έχουν αποδυθεί σε αγώνα για να μην εφαρμοστεί η καθολική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.



Δεν υπάρχουν ουσιαστικές πολιτικές συνθήκες όταν και στην «ελεύθερη» Ευρώπη η ζωή μας παρακολουθείται από το φόβο μιας ενδεχόμενης τρομοκρατίας. Εκτός από τα διαβατήρια και τις κάμερες έχουν επιστρατευτεί και οι ανιχνευτές σώματος για όσους ταξιδεύουν από την Ευρώπη στις Η.Π.Α. Η Ευρώπη αντέδρασε στην χρησιμοποίηση τους προφανώς εμφορούμενη από τις δημοκρατικές της παρακαταθήκες.



Δεν υπάρχουν ουσιαστικές πολιτικές συνθήκες όταν μερικές  Μ. Κ. Ο. και η UNICEF πασχίζουν απεγνωσμένα να ανακουφίσουν από τον πόλεμο, την πείνα και την αρρώστια ενώ ο Ο.Η.Ε. εκδίδει ψηφίσματα που ποτέ δεν εφαρμόζονται (Κύπρος-Τουρκία) και οι κυβερνήσεις των ισχυρών κρατών σφυρίζουν αδιάφορα…



Δεν υπάρχουν ουσιαστικές πολιτικές συνθήκες όταν και στις δυο συναντήσεις στο Τόκιο και στην Κοπεγχάγη δεν ελήφθησαν αποφάσεις για την κλιματική αλλαγή με αποτέλεσμα οι πρόσφυγες και οι μετανάστες να συρρέουν κατά κύματα στις χώρες στις οποίες ευελπιστούν ότι θα βρουν καλύτερη ζωή…



Δεν υπάρχουν ουσιαστικές πολιτικές συνθήκες όταν στη σκανδαλώδη αφθονία και σπατάλη αντιπαρατίθενται τα εκατομμύρια των θανάτων κάθε μέρα, από την πείνα τη  δίψα και τις αρρώστιες στις υπανάπτυκτες χώρες της Ασίας και της Αφρικής.

                                                         ------------------------------





ΠΟΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΒΛΕΠΕΙ Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΑΙ ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ;



1. Τα τελευταία 50 χρόνια μετά από το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο έχουν γίνει σημαντικές αλλαγές. Από τον πρωτογενή τομέα, περάσαμε στο δευτερογενή και αμέσως μετά στον τριτογενή. Κυριαρχούν στη ζωή μας

Ø η πληροφορική,

Ø το διαδίκτυο,

Ø η δορυφορική τηλεόραση.

Οι έννοιες του χρόνου και του τόπου ελαχιστοποιούνται και όλοι μπορούν να επικοινωνήσουν με όλους –παντού στον κόσμο- και να ενημερωθούν.



2.Η επίδραση των εφημερίδων και του ραδιοφώνου περιορίστηκε σημαντικά. Αντικαταστάθηκε από την τηλεόραση από την οποία παίρνουμε πληροφορίες επιλεκτικά και αποσπασματικά και πάντα ανάλογα με αυτό που θέλουμε να ακούσουμε.

Την τηλεοπτική πληροφόρηση μπορούμε να  βρούμε και στο διαδίκτυο. Αλλά στο διαδίκτυο μπορούμε να βρούμε τα πάντα. Εδώ υπεισέρχεται και το θέμα  τη χρήσης. Μπορεί να γίνει πραγματική πύλη για  την ενημέρωση αλλά η λανθασμένη χρήση δημιουργεί προβλήματα.



3. Μέσω του διαδικτύου, λειτουργούν και τα  blogs, προσωπικές σελίδες που παρουσιάζουν την πραγματικότητα με εξαιρετικά μεροληπτικό τρόπο και πάντα σε σχέση με αυτά  που επιθυμούμε να ακούσουμε –ανταποκρίνονται δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.



4.   Οι νέες τεχνολογίες  αποξενώνουν τους ανθρώπους. Τους κάνουν ανθρώπους του κόσμου και της διασποράς . «Αλλού τα σώματα και αλλού οι ψυχές» όπως λέει και ο ποιητής. «Μοιρασμένα». Οι εθνικές μειονότητες  συσπειρώνονται στον κόσμο και αποξενώνονται από τη χώρα  που τους φιλοξενεί. Ετσι μπορεί να  έχει κάποιος την υπηκοότητα της χώρας στην οποία ζει και στην οποία απολαμβάνει υπηρεσίες εκπαίδευσης και υγείας αλλά να είναι κάτι άλλο: να φέρνει μαζί του τις ιδιαιτερότητες από το προηγούμενο περιβάλλον του.



6.     Το έθνος- κράτος δημιουργήθηκε στη Γαλλική Επανάσταση. Ένα έθνος-ένα κράτος με  κριτήριο την ομοιογένεια. Τώρα όμως η ομοιογένεια υποχωρεί. Το εθνικό κράτος αμφισβητείται. Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες εισβάλλουν σε αυτό και οι ισορροπίες έχουν ανατραπεί. Η οικουμενικότητα τείνει να διαλύσει  την εθνικότητα.



7.     Αναζητείται μια άλλη εθνική ταυτότητα που θα ενισχυθεί από την προώθηση ενός εθνικού πολιτισμού που θα κινείται, ωστόσο, σε πολιτική αποτελεσματικής ενσωμάτωσης .



8.     Οι άνθρωποι πρέπει να αισθάνονται ότι ανήκουν κάπου –στη γειτονιά, στην κοινότητα, στην ομάδα με τα  κοινά ενδιαφέροντα και συμφέροντα που δεν εναντιώνονται στα συμφέροντα και των άλλων κοινωνικών ομάδων, σε ένα  κράτος όπου οι πολιτικοί δε μιλούν την ξύλινη γλώσσα .



9.     Πρέπει να καταλάβουν ότι όταν ενδιαφέρονται για το κοινό καλό αυτό θα γυρίσει πίσω σε αυτούς με  τη μορφή της ανταπόδοσης. Η αδιαφορία και η εγωϊστική συγκέντρωση στο δικό μας μικρόκοσμο, μακροπρόθεσμα θα μας κάνει ζημιά. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι ζούμε μαζί με  τους άλλους και ότι τα προβλήματά τους –λίγο-πολύ- είναι και δικά μας προβλήματα. Κάποτε είχαμε γίνει εμείς μετανάστες στην Ευρώπη και τις Η.Π.Α. Σήμερα, η Ευρώπη και οι Η.Π.Α. δέχονται αμέτρητους εξαθλιωμένους μετανάστες. Αυτούς τους ανθρώπους δεν μπορούμε να  κάνουμε πως δεν τους βλέπουμε  ή πως δεν υπάρχουν. …!



                                                      --------------------





ΠΟΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ; ΠΟΙΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΒΛΕΠΕΙ Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ; ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΑΥΤΩΝ Η ΑΛΛΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΘΕΤΟΥΝ ΥΠΟ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΟ ΚΥΡΟΣ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ;



1.Η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο τρίτος κόσμος –το κλιματικό, η πείνα, η λειψυδρία, η ερημοποίηση, η αποψίλωση των δασών, οι αρρώστιες, οι πόλεμοι, τα ολοκληρωτικά καθεστώτα- οδηγούν χιλιάδες εξαθλιωμένους πρόσφυγες και μετανάστες στην Ευρώπη η οποία αδυνατεί   να  τους αντιμετωπίσει.

Δεδομένου ότι η Ελλάδα, η Ιταλία, η Ισπανία, η Ν. Γαλλία και η Πορτογαλία  που αποτελούν και τα εξωτερικά σύνορα της Ε.Ε. δέχονται μια ισχυρή πίεση από μεταναστευτικά ρεύματα, είναι ανάγκη η αλληλεγγύη της Ευρώπης να γίνει πιο χειροπιαστή αλλά και οι όμορες Τρίτες χώρες που εξάγουν μετανάστες, συμπεριλαμβανόμενης και της Τουρκίας, να εφαρμόζουν τις δεσμεύσεις τους.



Εχουμε εξεγέρσεις νόμιμων μεταναστών στα προάστια του Παρισιού, εξεγέρσεις νόμιμων μεταναστών που πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης της μαφίας στην Ν. Ιταλία, μετανάστες που ζουν σε άθλια παραπήγματα στη Ρωσία...



Μαζί τους κουβαλούν και τις συγκρούσεις που λυμαίνονται τις χώρες τους. Ο ισλαμικός φονταμενταλισμός εξήχθη και στην Ευρώπη και στις Η.Π.Α.  Ο Ο.Η.Ε. εκδίδει ανεκτέλεστα ψηφίσματα   και το Ν.Α.Τ.Ο.,συνεπικουρούμενο από την Ε.Ε., στέλνει  στρατό στην Ασία και την Αφρική για να αντιμετωπίσει  τις εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις ανάμεσα στους αντάρτες και τα δικτατορικά καθεστώτα που, εξάλλου, στηρίχτηκαν από εγχώριους και ξένους διαμεσολαβητές!



Οι αποικιοκράτες δεν ασχολήθηκαν να δημιουργήσουν υποδομές ούτε και χαράξουν βιώσιμα σύνορα με σεβασμό στις εθνότητες και τις φυλές. Αντίθετα προσανατόλισαν την παραγωγή στις δικές τους ανάγκες, λεηλάτησαν όλο τον ορυκτό πλούτο των χωρών της Αφρικής, υποβλέπουν το πετρέλαιο της Ασίας, την οποία, επίσης, δεν αφήνουν να  ησυχάσει και, τέλος, όταν εκδιώχτηκαν υποστήριξαν τα διεφθαρμένα καθεστώτα που αντικατέστησαν τις δικές τους διοικήσεις. 



2.Από την άλλη, στον ανεπτυγμένο κόσμο κυριαρχούν η αποξένωση και ο ωφελιμισμός. Ολο και πιο πολλοί άνθρωποι και, ιδίως, νέοι έχουν ανάγκη  από βοήθεια. Εχουν αυξηθεί οι αυτοκτονίες ιδιαίτερα νέων ανθρώπων. Πολλή απόγνωση παντού!



3.Οι γηγενείς  είναι εχθρικοί απέναντι στους ξένους. Γίνονται συγκρούσεις. Κοινωνικές ομάδες

επιτίθενται εναντίον κοινωνικών ομάδων. Οι πολίτες παίρνουν το νόμο στα χέρια  τους.  Εχουν αυξηθεί η παραβατικότητα και η εγκληματικότητα.

Οσοι έχουν, κατέχουν. Η σπατάλη είναι προκλητική. Για τους άλλους δεν υπάρχει ούτε χώρος ούτε χρόνος. Μόνο φιλανθρωπία  υπάρχει και αυτή περιορισμένη!

Οι Μ. Κ. Ο. υποκαθιστούν τα κράτη. Η βοήθεια που δίνει η Ευρώπη είναι σα να πηγαίνει σε πηγάδι δίχως πάτο αφού τη διαχειρίζονται ολοκληρωτικά καθεστώτα.

                                                                  --------------------





ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΚΑΠΟΙΑ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΑΝ;



Υπάρχει τρόπος αντίδρασης . 



ΣΤΟΝ ΤΡΙΤΟ ΚΟΣΜΟ



πρέπει

Ø να καταπολεμηθούν τα  αίτια  που δημιουργούν τη μετανάστευση, την προσφυγιά και το μίσος, στον Τρίτο Κόσμο και στις υποβαθμισμένες συνοικίες των πλούσιων  κρατών, στην Ευρώπη, τις Η.Π.Α., την Αυστραλία,

Ø να στηριχτούν τα δημοκρατικά καθεστώτα και να καταπολεμηθεί η διαφθορά

Ø να χρηματοδοτηθούν οι υποδομές

Ø να κτιστούν σχολεία και νοσοκομεία ώστε να καταπολεμηθούν η αμάθεια, οι προλήψεις και οι αρρώστιες.

Ø να ενημερωθεί ο κόσμος ώστε να γίνεται οικογενειακός προγραμματισμός και να περιοριστούν οι γεννήσεις και η παιδική θνησιμότητα,

Ø να αποκατασταθούν η χλωρίδα και η πανίδα αποτέλεσμα της αποψίλωσης των δασών



ΣΤΟΝ ΑΝΕΠΤΥΓΜΕΝΟ ΚΟΣΜΟ



πρέπει

Ø να καταπολεμηθεί η προκλητική σπατάλη,

Ø να υιοθετηθούν μορφές ήπιας ανάπτυξης: πολλά αγαθά πετιούνται αχρησιμοποίητα τη στιγμή που αλλού πεινάνε,

Ø να υιοθετηθούν εναλλακτικές μορφές ενέργειας ώστε να περιοριστεί το σπάταλο κράτος

Ø να επανασυνδεθούν οι οικογένειες όχι με σκοπό τα κοινά συμφέροντα αλλά τις ουσιαστικές ανάγκες

Ø να αντιληφθούμε  όλοι ότι έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο, η κρατική πρόνοια δεν υποκαθιστά τις ζεστές ανθρώπινες σχέσεις.

Ø να επανέλθουν οι ανθρωπιστικές σπουδές στην εκπαίδευση που αποτελούν σημεία αναφοράς και απαντούν στις ανησυχίες των νέων

Ø να γίνουν Κέντρα Διαλογής, να κατηγοριοποιηθούν οι μετανάστες και

Ø να ενσωματωθούν οι νόμιμοι μετανάστες ώστε να πάρει μια ανάσα το δημογραφικό και να τροφοδοτηθούν τα ασφαλιστιστικά ταμεία. . Τα ασφαλιστικά τους συμφέροντα θα τροφοδοτήσουν τα ασφαλιστικά ταμεία.

Ø να εξαρθρωθούν τα  κυκλώματα που ευθύνονται για το δουλεμπόριο,.

Ø να γίνουν συμφωνίες επανεισδοχής μεταξύ Ε.Ε. και τρίτων χωρών.



Οι Κινέζοι χρησιμοποιούν μια παροιμία:




Αν θέλεις να  ταϊσεις ένα  φτωχό δώσε  του να  φάει ένα ψάρι. Αν θέλεις να  μην πεινάσει ποτέ, μάθε  τον να  ψαρεύει.





Συμπέρασμα: Επειδή όλα ανακυκλώνονται, η Ευρώπη που κάποτε έστελνε μετανάστες και πρόσφυγες σε όλες τις ακατοίκητες μεριές του πλανήτη σήμερα δέχεται πλήθη μεταναστών και προσφύγων, νόμιμων και παράνομων, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται κοινωνικές εντάσεις και να μεταφέρονται τα προβλήματα του υπό ανάπτυξη κόσμου στη Δύση. Επομένως η Δ. Ευρώπη πρέπει να ακολουθήσει μια συνετή πολιτική, μακριά από το φόβο και το ρατσισμό για να μπορέσει να [εριορίσει τη μετανάστευση διορθώνοντας τις αιτίες που την προκαλούν.

---------------------







ΠΩΣ Ο ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΥΠΟΤΑΣΣΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΗ ΛΟΓΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ;



ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ



1. Η γνώση επιτυγχάνεται όταν



Ø αντιλαμβανόμαστε ότι υποπίπτει στην αντίληψή μας με τέτοιο τρόπο ώστε να μην εμφιλοχωρούν σε αυτήν ούτε ο σκεπτικισμός ούτε η αμφιβολία,



Ø όταν δεν κυριαρχούμαστε από βιασύνη ή προκατάληψη που θέτουν τη γνώση υπό αμφισβήτηση και



Ø όταν η γνώση  είναι  σαφής και καθαρή.



2.Η γνώση επιτυγχάνεται όταν



υποδιαιρούμε τα προβλήματα με τέτοιον τρόπο ώστε να είναι εύκολη η επίλυσή τρους,





3. Η γνώση επιτυγχάνεται όταν



κατατάσσουμε τα  προβλήματα και μεθοδεύουμε την εκμάθησή τους σε τόπο χρόνο και κατηγορίες (ΚΑΝΤ). Με αυτόν τον τρόπο η μάθηση καθίσταται ευχερέστερη,



Η γνώση επιτυγχάνεται όταν



αυτή η κατάταξη ιεραρχείται

Ø κατά ποιόν και ποσό,

Ø με δυσκολία που βαίνει αυξητικά ή μειούμενη,

Ø από τις απλές γνώσεις στις σύνθετες.



4.    Η γνώση επιτυγχάνεται όταν



οι συλλογισμοί στους οποίους καταλήγουμε είναι ολοκληρωμένοι και προσεκτικοί ώστε να  μην


έχουμε παραλείψει τίποτα.





Αληθινή είναι η γνώση που αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος αμέσως . Αλλωστε  το μόνο για  το οποίο είναι

βέβαιος είναι ο εαυτός του. Και η μονή γνώση που είναι αληθινή είναι αυτή που εμπίπτει στη

συνείδηση του σκεπτόμενου αντικειμένου χωρίς να  την αμφισβητεί. Με δεδομένο ότι οι αισθήσεις

μπορούν να  μας εξαπατούν τότε «πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος».






ΑΝΤΙΛΗΨΗ, ΓΝΩΣΗ, ΑΛΗΘΕΙΑ



ΣΕ ΠΟΙΟ ΒΑΘΜΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ : «ΑΛΗΘΕΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ ΓΙΑ

ΜΕΝΑ;»



ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΝΩΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΔΗΛΩΣΗ;



ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ;



ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ;



Η αλήθεια μπορεί να είναι διφυής.



Αλήθεια είναι αυτό που μεταδίδουμε στο συνομιλητή μας επειδή

Ø έχουμε  την ικανότητα της πειθούς

Ø επιχειρηματολογούμε σωστά

Ø γνωρίζουμε κάτι που δεν γνωρίζει ο συνομιλητής μας

Ø αυτό που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις και που μπορεί να διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο για υποκειμενικούς (ψυχοσυναισθηματικούς ή βιολογικούς λόγους).



Κάποιος, που δε βλέπει δε  μπορεί να μεταδώσει αυτή την πληροφορία.

Κάποιος που έχει ψυχοσυναισθηματικό πρόβλημα επίσης δεν είναι αντικειμενικός όταν προσλαμβάνει και μεταδίδει την εμπειρία του.. 



Αλήθεια όμως είναι και αυτό που είναι αντικειμενικά αποδεκτό από την κοινότητα. Αυτή είναι η

επιστημονική αλήθεια.

Η επιστημονική αλήθεια δεν είναι αδιαφιλονίκητη αφού μπορεί να

ανατραπεί πάλι με ένα αντιπαράδειγμα.



Υπάρχουν και αλήθειες που δεν είναι άμεσα ορατές και που πρέπει να τις αποδείξουμε μέσα από την

εργαστηριακή έρευνα.

Συχνά αυτό που γνωρίζουμε δεν αντιστοιχεί σε ολόκληρη την αλήθεια αποτελεί τμήμα της μόνο.

Πρέπει όμως η γνώση που έχουμε να αποτελέσει το έναυσμα ώστε με το  να  την επαυξήσουμε να

προσεγγίσουμε  την αλήθεια. Η αλήθεια  όμως, δεν είναι ποτέ εύκολη στην κατανόηση. Δεν παρεμβαίνει

μόνο ο προσωπικός παράγοντας που διαμορφώνει την κατ΄ αίσθηση εντύπωση αλλά και  αυτό που

γνωρίζουν οι άλλοι και που δεν ξέρουμε εμείς.



Επομένως η αλήθεια είναι ευρύτερη από τη γνώση αλλά και η αλήθεια μπορεί να  είναι

Ø υποκειμενική αλλά και

Ø αντικειμενική.

Ολοι, όμως, προσβλέπουμε  σε μια αλήθεια όσο το δυνατόν περισσότερο αντικειμενική, γιατί αυτή

προϋποθέτει  μια ευρύτερη συναίνεση της κοινωνίας που θα βελτιώσει τη ζωή μας. Γι’ αυτό και δεν

μπορούμε να εγκαταλείψουμε την αναζήτηση της αλήθειας.



Η αντικειμενική αλήθεια μας βοηθάει να  είμαστε εξωστρεφείς, να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα  και να προσπαθούμε να τα επιλύουμε επιτυχώς και αποτελεσματικά  όπως είναι:



Ø       η αναδιανομή του πλούτου,

Ø       το μεταναστευτικό,

Ø       η ιατρική περίθαλψη,

Ø       η εκπαίδευση.

                                                                  ---------------



 ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ



ΠΟΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΦΑΝΤΑΖΕΤΑΙ Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ;



ΠΟΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΙΣΟΤΗΤΑΣ;



ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ;



Οι άνθρωποι ζουν σε κοινωνίες αλλά

Ø δεν επικοινωνούν μεταξύ τους,

Ø είναι αποξενωμένοι και

Ø περιορίζουν το ενδιαφέρον τους  στο πολύ στενό τους περιβάλλον και

αρκούνται στις καθημερινές μικροαπολαύσεις τους αδιαφορώντας «για  τη μοίρα  των υπολοίπων»



Αναφέρεται στη φυλή των ανθρώπων όπου όλοι είναι ίσοι και όμοιοι όμως στην πραγματικότητα

εμφιλοχωρεί ένας νέου τύπος δεσποτισμός τόσο καινούριος όσο και παλιός.



Υπάρχει μια εξουσία τεράστια και ολοκληρωτική, απόλυτη, ακριβής, κανονική, προνοητική και ήπια που

κηδεμονεύει τους ανθρώπους και τους εξασφαλίζει όλα τα μέσα –υλικά αλλά όχι και ηθικά- αρκεί να μη

σκέφτονται. Αμα σκέφτονται γίνονται επικίνδυνοι. Ετσι ο άνθρωπος από ενεργητής γίνεται

ενεργούμενο. Οι  δραστηριότητές τους περιορίζονται. Η αρχή της ισότητας  γίνεται αρχή της

ομοιομορφίας και της ισοπέδωσης όπου τίποτα δε βελτιώνεται αλλά και οι ίδιοι χάνουν

κάθε ενδιαφέρον.



Το 1789, έγινε η Γαλλική Επανάσταση. Οι φιλόσοφοι όμως δεν είχαν την έννοια της  δημοκρατίας με

σαφήνεια στις αποσκευές τους.



Το 1835 στην Ευρώπη κυριαρχούσε η πεφωτισμένη δεσποτεία. Ο δεσπότης είναι ο «μέγιστος

υπηρέτης του λαού» αρκεί αυτός να κάθεται ήσυχα.



Σήμερα, μετά από δυο Παγκόσμιους Πολέμους, η πολυπλοκότητα της ζωής μας αλλά και οι

ανισότητες στον κόσμο που διευρύνονται εφιαλτικά φέρνουν στο προσκήνιο το ακόμα πιο εφιαλτικό

σενάριο του Μεγάλου Αδελφού.



Ø   Η ελευθερία είναι εξωτερική –επιβάλλεται με την πειθώ, προληπτικά και το νόμο, προληπτικά

και κατασταλτικά.

Ø   Η ελευθερία είναι και  εσωτερική που στόχο έχει  την εναρμόνιση με τους συνανθρώπους μας

και τη συνύπαρξη σε εποχές ιδιαίτερα σύνθετες.



Η ασυδοσία όμως  καταστρατηγεί το δικαίωμα  της ελευθερίας γιατί δίνει σ’ εμάς περισσότερη εξουσία

σε βάρος του άλλου. Ετσι παραβιάζεται  και το δικαίωμα  της ισότητας. Σε αυτή την περίπτωση όταν

ασκηθεί βία τότε ο νόμος επιβάλλει την τάξη και επαναφέρει την ισορροπία που είχε ανατραπεί.

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις –ιδιωτικής φύσεως- στις οποίες ο νόμος δεν επεμβαίνει. Τότε πρέπει

να  γινόμαστε εμείς ρυθμιστές σύμφωνα με  το δίκαιο.



Η ισότητα,σε μια ευνομούμενη πολιτεία είναι διασφαλισμένη  με την ισονομία και την ισοπολιτεία.



Η ελευθερία πρέπει να εξασφαλίζει την ισότητα με την έννοια ότι οι άνθρωποι αξιολογούνται και

αξιοποιούνται ανάλογα με τις ικανότητες και τις δυνατότητές τους.

Η ισότητα εξαρτάται από πολλούς παράγοντες,  από την ηλικία, το πνευματικό, οικονομικό και

κοινωνικό επίπεδο, την αξιοσύνη, την εργατικότητα, την αποτελεσματικότητα.



Διαφορετικά, η ισότητα γίνεται εξομοίωση και η κοινωνία δεν εξελίσσεται γιατί οι άνθρωποι δεν

ενισχύονται στο  να αποδείξουν τα  ταλέντα τους.



Η πολιτική εξέλιξη είναι αναπόφευκτη γιατί τα προβλήματα είναι πιο σύνθετα, πιο πολύπλοκα και η

κοινωνία μας έχει ανάγκη από λύσεις αποτελεσματικές. Η Ελλάδα είναι ενταγμένη σε  οργανισμούς –

Ε.Ε., Ν.Α.Τ.Ο.- Πρέπει, λοιπόν,  η πολιτική της σε  όλα τα  θέματα εσωτερικά και εξωτερικά να είναι

ευέλικτη πράγμα που απαιτεί γνώσεις των γεωπολιτικών συσχετισμών  και λεπτούς χειρισμούς για

περισσότερη αποτελεσματικότητα. Ιδιαίτερα για μια χώρα που έχει ανοικτά μέτωπα στο Αιγαίο, τα

Βαλκάνια και την οικονομία.

------------------

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ





ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ; ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΥΣΙΚΕΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ

ΣΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ;



ΑΝ Η ΔΥΝΑΜΗ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΔΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΤΕ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ;



ΠΟΙΕΣ, ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ;

ΣΥΜΦΩΝΕΙΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ROUSSEAU ΟΤΙ Η ΝΟΜΙΜΗ ΕΞΟΥΣΙΑ

ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ;



Τα δικαιώματα προέρχονται από τα φυσικό δίκαιο και είναι έμφυτα στον άνθρωπο με  τη γέννησή του,

Τέτοια δικαιώματα είναι

Ø η ελευθερία,

Ø η αυτοδιάθεση,

Ø η δυνατότητα της έκφρασης,

Ø η δυνατότητα της ιδιοκτησίας.



Το φυσικό δίκαιο προϋπάρχει του θετού. Το ένα εναρμονίζεται με το άλλο.



Σε μια ευνομούμενη πολιτεία  «η δύναμη από μόνη της δε δημιουργεί δικαιώματα». Η δύναμη πρέπει να

είναι πειστική και αποτελεσματική για  τη βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών.



Η δύναμη πρέπει να απορρέει από τους πολίτες και να  λειτουργεί υπέρ αυτών. Επομένως,

εξουσιοδοτούν την εξουσία  και σε περίπτωση αποτυχίας την αντικαθιστούν με δημοκρατικές εκλογές. 

                                                                                                           

                                                                                                                        Χαρίκλεια Μυττά

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

vasilios888@yahoo.gr